Święto Flagi Rzeczypospolitej Polskiej to dzień obchodzony w Polsce od 2004 r., który został wprowadzony ustawą z 20 lutego 2004 r. Dzień 2 maja ma też wymowę historyczną, gdyż w tym dniu w 1945 r. żołnierze polscy zawiesili biało-czerwony sztandar na kolumnie Siegessäule w Berlinie w trakcie zdobywania miasta.
Warto więc chyba w tym dniu, tak jak czynili to jeszcze przed wojną nasi przodkowie, wyrazić swoje przywiązanie do wartości narodowych, wywieszając przed domem flagę.
Senat RP w uchwale z dnia 12 lutego 2004 r. ustanowił dzień 2 maja Świętem Orła Białego. W wyniku decyzji Sejmu święto zmieniono na Święto Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie 2 maja jest obchodzony jako Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
Według ustawy z 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych, Flagą Rzeczypospolitej Polskiej jest prostokątny płat tkaniny o barwach Rzeczypospolitej Polskiej, umieszczony na maszcie. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy, za flagę Polski uważany jest wariant z godłem Polski, umieszczonym pośrodku białego pasa.
Barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony, ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego.
Pierwotnie polską barwą narodową był karmazyn, stanowiący symbol dostojeństwa, szlachetności i bogactwa, jednak z uwagi na cenę barwnika potrzebnego do uzyskania tego koloru mało kto mógł sobie na niego pozwolić, toteż był on wykorzystywany jedynie przez najzamożniejszych przedstawicieli szlachty.
Po raz pierwszy barwy biała i czerwona zostały uznane za narodowe 3 maja 1792 r. Podczas obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Ustawy Rządowej damy wystąpiły w białych sukniach przepasanych czerwoną wstęgą, a panowie nałożyli na stroje biało-czerwone szarfy, co nawiązywało do heraldyki Królestwa Polskiego - Białego Orła na czerwonej tarczy herbowej.
Pierwsza regulacja prawna dotycząca polskiej flagi została przyjęta w uchwale Sejmu Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831 na wniosek posła Walentego Zwierkowskiego, wiceprezesa Towarzystwa Patriotycznego, jako propozycja kompromisowa pomiędzy nadaną przez króla Augusta Mocnego barwą białą, a trójbarwną - biało-czerwono-szafirową zaproponowaną przez Towarzystwo Patriotyczne.
Po odzyskaniu niepodległości barwy i kształt flagi uchwalił sejm odrodzonej Polski 1 sierpnia 1919 r.
Od 1955 r. dwa rodzaje flag nazywane są w Polsce flagą państwową. Oprócz flagi biało-czerwonej istnieje bowiem jeszcze flaga z godłem Polski na białym prostokącie nazywana „flagą państwową z godłem”. Flagę tę także ustanowiono 1 sierpnia 1919 r. i początkowo przeznaczono dla polskich przedstawicielstw dyplomatycznych oraz statków handlowych. W latach 1928-1938 była ona także banderą handlową. Dekret z 7 grudnia 1955 r. potwierdził ten zakres używania flagi, rozszerzając go na lotniska cywilne, porty lotnicze oraz polskie samoloty komunikacyjne za granicą. Ustawa z 31 stycznia 1980 r. rozszerzyła zakres używania flagi także na kapitanaty i bosmanaty portów.
Znieważenie, niszczenie, uszkadzanie lub usuwanie Flagi Polski to występek zagrożony karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności do roku. Art. 137 § 1 Kodeksu karnego w tym samym zakresie obejmuje ochroną godło, sztandar, chorągiew, banderę, flagę lub inny polski znak państwowy. Warto o tym pamiętać, gdyby ktoś na naszych oczach usiłował dokonać kradzieży bądź uszkodzenia flagi czy godła naszego państwa.
Senat RP w uchwale z dnia 12 lutego 2004 r. ustanowił dzień 2 maja Świętem Orła Białego. W wyniku decyzji Sejmu święto zmieniono na Święto Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie 2 maja jest obchodzony jako Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
Według ustawy z 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych, Flagą Rzeczypospolitej Polskiej jest prostokątny płat tkaniny o barwach Rzeczypospolitej Polskiej, umieszczony na maszcie. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy, za flagę Polski uważany jest wariant z godłem Polski, umieszczonym pośrodku białego pasa.
Barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony, ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego.
Pierwotnie polską barwą narodową był karmazyn, stanowiący symbol dostojeństwa, szlachetności i bogactwa, jednak z uwagi na cenę barwnika potrzebnego do uzyskania tego koloru mało kto mógł sobie na niego pozwolić, toteż był on wykorzystywany jedynie przez najzamożniejszych przedstawicieli szlachty.
Po raz pierwszy barwy biała i czerwona zostały uznane za narodowe 3 maja 1792 r. Podczas obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Ustawy Rządowej damy wystąpiły w białych sukniach przepasanych czerwoną wstęgą, a panowie nałożyli na stroje biało-czerwone szarfy, co nawiązywało do heraldyki Królestwa Polskiego - Białego Orła na czerwonej tarczy herbowej.
Pierwsza regulacja prawna dotycząca polskiej flagi została przyjęta w uchwale Sejmu Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831 na wniosek posła Walentego Zwierkowskiego, wiceprezesa Towarzystwa Patriotycznego, jako propozycja kompromisowa pomiędzy nadaną przez króla Augusta Mocnego barwą białą, a trójbarwną - biało-czerwono-szafirową zaproponowaną przez Towarzystwo Patriotyczne.
Po odzyskaniu niepodległości barwy i kształt flagi uchwalił sejm odrodzonej Polski 1 sierpnia 1919 r.
Od 1955 r. dwa rodzaje flag nazywane są w Polsce flagą państwową. Oprócz flagi biało-czerwonej istnieje bowiem jeszcze flaga z godłem Polski na białym prostokącie nazywana „flagą państwową z godłem”. Flagę tę także ustanowiono 1 sierpnia 1919 r. i początkowo przeznaczono dla polskich przedstawicielstw dyplomatycznych oraz statków handlowych. W latach 1928-1938 była ona także banderą handlową. Dekret z 7 grudnia 1955 r. potwierdził ten zakres używania flagi, rozszerzając go na lotniska cywilne, porty lotnicze oraz polskie samoloty komunikacyjne za granicą. Ustawa z 31 stycznia 1980 r. rozszerzyła zakres używania flagi także na kapitanaty i bosmanaty portów.
Znieważenie, niszczenie, uszkadzanie lub usuwanie Flagi Polski to występek zagrożony karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności do roku. Art. 137 § 1 Kodeksu karnego w tym samym zakresie obejmuje ochroną godło, sztandar, chorągiew, banderę, flagę lub inny polski znak państwowy. Warto o tym pamiętać, gdyby ktoś na naszych oczach usiłował dokonać kradzieży bądź uszkodzenia flagi czy godła naszego państwa.
mk