Decyzją biskupa elbląskiego Jacka Jezierskiego w tym roku odbędzie się pierwszy w naszym mieście synod. Wezmą w nim udział zarówno przedstawiciele duchowieństwa, jak i osoby świeckie z terenu całej diecezji.
W czwartek (17 marca) została ogłoszona faza przygotowawcza do I synodu diecezji elbląskiej. W słowach skierowanych do diecezjan bp Jacek Jezierski poinformował:
- Po zapoznaniu się z sytuacją pasterską i administracyjną diecezji elbląskiej doszedłem do przekonania o potrzebie zwołania synodu diecezjalnego. Proszę o kierowanie do kurii: sugestii, propozycji, uwag i dezyderatów, dotyczących spraw, które mogłoby podjąć zgromadzenie synodalne. Chodzi o kwestie kanoniczne, jak i duszpasterskie oraz teologiczne.
Pracę synodu reguluje kodeks
Funkcjonowanie synodu regulują przepisy prawa kanonicznego (kan. 460-572). W kanonie 460 KPK zawarto definicję synodu diecezjalnego, według której „jest [on] zebraniem wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, którzy dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej świadczą pomoc biskupowi diecezjalnemu”, zgodnie z postanowieniami kanonów zawartych w kodeksie.
Według przepisów synod diecezjalny może zwołać tylko biskup diecezjalny (kan. 462 § 1). W synodzie takim biorą udział zaproszeni przedstawiciele duchowni i świeccy (kan. 463 n). Jego celem jest opracowanie ukierunkowania wspólnej działalności pasterskiej, poprawy obyczajów, zachowania, rozwoju kulturalnego, edukacyjnego i religijnego. Według przepisów wszystkie zaproponowane tematy powinny być poddane swobodnemu omówieniu przez członków na sesjach synodalnych (kan. 465). Jedynym ustawodawcą na synodzie diecezjalnym jest biskup diecezjalny, inni członkowie Synodu posiadają tylko głos doradczy (kan. 466). Po synodzie biskup diecezjalny podaje do wiadomości treść deklaracji i dekretów synodalnych metropolicie i Konferencji Episkopatu (kan. 467).
- Po zapoznaniu się z sytuacją pasterską i administracyjną diecezji elbląskiej doszedłem do przekonania o potrzebie zwołania synodu diecezjalnego. Proszę o kierowanie do kurii: sugestii, propozycji, uwag i dezyderatów, dotyczących spraw, które mogłoby podjąć zgromadzenie synodalne. Chodzi o kwestie kanoniczne, jak i duszpasterskie oraz teologiczne.
Pracę synodu reguluje kodeks
Funkcjonowanie synodu regulują przepisy prawa kanonicznego (kan. 460-572). W kanonie 460 KPK zawarto definicję synodu diecezjalnego, według której „jest [on] zebraniem wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, którzy dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej świadczą pomoc biskupowi diecezjalnemu”, zgodnie z postanowieniami kanonów zawartych w kodeksie.
Według przepisów synod diecezjalny może zwołać tylko biskup diecezjalny (kan. 462 § 1). W synodzie takim biorą udział zaproszeni przedstawiciele duchowni i świeccy (kan. 463 n). Jego celem jest opracowanie ukierunkowania wspólnej działalności pasterskiej, poprawy obyczajów, zachowania, rozwoju kulturalnego, edukacyjnego i religijnego. Według przepisów wszystkie zaproponowane tematy powinny być poddane swobodnemu omówieniu przez członków na sesjach synodalnych (kan. 465). Jedynym ustawodawcą na synodzie diecezjalnym jest biskup diecezjalny, inni członkowie Synodu posiadają tylko głos doradczy (kan. 466). Po synodzie biskup diecezjalny podaje do wiadomości treść deklaracji i dekretów synodalnych metropolicie i Konferencji Episkopatu (kan. 467).
mk