To wystawa zbiorowa skupiająca 55 artystów. Jej ideą była prezentacja twórców pracujących na styku różnych dziedzin z nowoczesną techniką cyfrową. Obok graficznych technik tradycyjnych znajdziemy tu mnogość postaw i technik artystycznych – od fotografii i malarstwa po animację filmową czy instalację. Wernisaż wystawy odbędzie się 11 marca (czwartek) o godz. 18 w Galerii EL.
Mariusz Wideryński: „Wyrwanie z niewoli widzenia"
Od momentu pojawienia się mechanicznych, a później elektronicznych narzędzi rejestracji, fotografii, filmu, video a następnie urządzeń multimedialnych, otrzymaliśmy do dyspozycji przedstawienia o zupełnie nowych cechach. Najważniejszą z nich jest stopniowe uwalnianie się obrazu z niewoli widzenia.
Trudno bez poważnych zastrzeżeń włączyć je w obszar tradycji dotychczasowego obrazowania. Takie próby (na przykład piktorializm) oczywiście były, i są do tej pory podejmowane. Nie mają jednak większego wpływu na współczesną ikonosferę. Efektownie przedstawił tą sytuację Jean Baudrillard nazywając fotografię obrazem dzikim, trudnym do wpisania w dotychczasową historię sztuki. "Obraz fotograficzny (...) rodzi się z istoty własnej techniki i właśnie dlatego stanowi wielką rewolucję w naszym sposobie przedstawiania. (...) Stąd forma dzika, nie dająca się sprowadzić do estetyzacji rzeczy, związana z ich zewnętrznym wyglądem, z ich oczywistością, ale oczywistością złudną. Całkowicie przeciwna podwójnemu przeznaczeniu, jakie jej narzucono: realizmowi i estetyzmowi."
Od momentu zdominowania wytwarzania obrazów przez mechaniczne środki rejestracji, obszar widzialności i obszar obrazowania są względnie autonomiczne. Oczywiście tradycyjne wzory kulturowe początkowo utrudniają dostrzeżenie tego zjawiska, fotografia jest doceniana przede wszystkim za to, że potwierdza to, co widzimy. Uświadomienie sobie rewolucyjnej roli mechanicznych środków rejestracji odbywa się najpierw w dwóch odmiennych dziedzinach: nauce i sztuce.
Przedstawiciele tych dwóch dziedzin uświadamiają sobie dość szybko, że epokowe konsekwencje wynalazku mechanicznej rejestracji obrazu tkwią w tym, iż pomiędzy widzeniem (ze wszystkimi jego uwarunkowaniami) a obrazem mechanicznym istnieje kolosalna różnica,i że to właśnie owa różnica jest najistotniejsza. Do tego czasu naturalne doświadczenie wytwarzało w miarę spójny obraz świata, teraz przestał on obowiązywać, stracił swoją legitymację.
Jaka jest zatem rola narzędzi rejestracji obrazu w tworzeniu kultury wizualnej? Wytworzone mechanicznie obrazy wprowadzają w obszar kultury całkowicie odmienną, bo nie opartą na zasadach mimetyzmu, wartość. Choć w społecznym odbiorze są kontynuatorem dawnego obrazowania, to ich energia skoncentrowana jest na wytwarzaniu nowego (medialnego) typu rzeczywistości.
Trafnie ujął to André Rouillé: "Dogmat odcisku skrywa przed nami fakt, że fotografia, podobnie jak dyskurs i inne obrazy, tworzy byt; będąc w całości konstrukcją, tworzy i powołuje do życia inne światy." W konsekwencji współczesną kulturę wizualną należy traktować jako zjawisko całkowicie odrębne, ustanawiające nowe zasady rozumienia tego, co dostarczają zmysły.
Powstaje pytanie, czy coś kryje się jeszcze za obrazami? Odpowiedź, że jednak nie, że problem odniesienia przestaje być rozstrzygający, zyskuje coraz większą popularność. Sztuki wizualne natomiast mogą być postrzegane jako dziedzina, w obrębie której powstają nowe modele oswajania, humanizowania obrazów. Jej aktywność prowadzi do nadawania obrazom sensu, który zupełnie pomija problem odniesienia, nie limitując przy tym zasięgu swojej problematyki. To paradoks, który dobrze uzmysławia
charakter współczesnej sztuki. Sztuka może dziś być wszystkim i mówić o wszystkim, właśnie dlatego, że jest tylko sobą i mówi tylko w swoim imieniu.
Powstające w ten sposób nowe modele oswajania i humanizowania obrazów rozprzestrzeniają się na cały obszar nazywany kulturą wizualną, zmieniając jej charakter. Wpływ na jej kształt ma oczywiście nie tylko sztuka (choć tutaj należałoby dopatrywać się jednego z ważniejszych czynników), ale wiele dziedzin ludzkiej aktywności. Ważne, że prawdopodobnie one wszystkie w podobny sposób wpływają na to, że kultura wizualna w coraz większym stopniu powstaje w wyniku modelowania zjawisk według zasad, wywodzących się z najnowszych technologii. Obrazowanie multimedialne, szybko i skutecznie zmieniające lub zastępujące omawiane środki rejestracji, przyczynia się do dalszego uwolnienia obrazów z niewoli widzenia.
Uczestnicy wystawy:
Banecka Elżbieta, Błoński Aleksander, Błoński Maciej, Boniński Jerzy, Borys Hubert, Chojecki Michał, Chudy Joanna, Cieślińska Agnieszka, Dąbrowski Mariusz, Dąbrowski Mateusz, Dmitruk Małgorzata, Dworakowski Andrzej, Gajewski Mariusz, Gostyński Henryk, Jacyków Witold, Januszewski Zygmunt, Jarnuszkiewicz Prot, Kalina Andrzej, Kochański Rafał, Kubrakiewicz Wojciech, Kukawski Tomasz, Ostoja Lniski Błażej, Ludwiniak Zdzisława, Ługowski Ryszard, Marzec Sławomir, Mazurek Grzegorz, Mišek Karel, Moskal Przemysław, Myjak Tomasz, Neumann Hieronim, Nowak Paweł, Nowicka Anna, Olszewski Krzysztof, Optułowicz McQuaid Dorota, Plewka Anna, Przymuszała Witold, Siwczuk Piotr, Smolnicki Piotr, Sosnowska Karolina, Staszewski Jacek, Sykulska Magdalena, Szulkowski Piotr, Szymański Włodzimierz, Trusz Krzysztof, Węcławski Andrzej, Węgłowski Apoloniusz, Wideryński Mariusz, Wieczorek Stanisław, Wójcik Jaśmina, Wojnecki Srefan, Wołyński Piotr, Wróblewski Jakub, Zembrzuska Maja, Ziobrowska Ewa, Zubala Wojciech.
Wystawa będzie czynna w Galerii EL do 14 maja.
Od momentu pojawienia się mechanicznych, a później elektronicznych narzędzi rejestracji, fotografii, filmu, video a następnie urządzeń multimedialnych, otrzymaliśmy do dyspozycji przedstawienia o zupełnie nowych cechach. Najważniejszą z nich jest stopniowe uwalnianie się obrazu z niewoli widzenia.
Trudno bez poważnych zastrzeżeń włączyć je w obszar tradycji dotychczasowego obrazowania. Takie próby (na przykład piktorializm) oczywiście były, i są do tej pory podejmowane. Nie mają jednak większego wpływu na współczesną ikonosferę. Efektownie przedstawił tą sytuację Jean Baudrillard nazywając fotografię obrazem dzikim, trudnym do wpisania w dotychczasową historię sztuki. "Obraz fotograficzny (...) rodzi się z istoty własnej techniki i właśnie dlatego stanowi wielką rewolucję w naszym sposobie przedstawiania. (...) Stąd forma dzika, nie dająca się sprowadzić do estetyzacji rzeczy, związana z ich zewnętrznym wyglądem, z ich oczywistością, ale oczywistością złudną. Całkowicie przeciwna podwójnemu przeznaczeniu, jakie jej narzucono: realizmowi i estetyzmowi."
Od momentu zdominowania wytwarzania obrazów przez mechaniczne środki rejestracji, obszar widzialności i obszar obrazowania są względnie autonomiczne. Oczywiście tradycyjne wzory kulturowe początkowo utrudniają dostrzeżenie tego zjawiska, fotografia jest doceniana przede wszystkim za to, że potwierdza to, co widzimy. Uświadomienie sobie rewolucyjnej roli mechanicznych środków rejestracji odbywa się najpierw w dwóch odmiennych dziedzinach: nauce i sztuce.
Przedstawiciele tych dwóch dziedzin uświadamiają sobie dość szybko, że epokowe konsekwencje wynalazku mechanicznej rejestracji obrazu tkwią w tym, iż pomiędzy widzeniem (ze wszystkimi jego uwarunkowaniami) a obrazem mechanicznym istnieje kolosalna różnica,i że to właśnie owa różnica jest najistotniejsza. Do tego czasu naturalne doświadczenie wytwarzało w miarę spójny obraz świata, teraz przestał on obowiązywać, stracił swoją legitymację.
Jaka jest zatem rola narzędzi rejestracji obrazu w tworzeniu kultury wizualnej? Wytworzone mechanicznie obrazy wprowadzają w obszar kultury całkowicie odmienną, bo nie opartą na zasadach mimetyzmu, wartość. Choć w społecznym odbiorze są kontynuatorem dawnego obrazowania, to ich energia skoncentrowana jest na wytwarzaniu nowego (medialnego) typu rzeczywistości.
Trafnie ujął to André Rouillé: "Dogmat odcisku skrywa przed nami fakt, że fotografia, podobnie jak dyskurs i inne obrazy, tworzy byt; będąc w całości konstrukcją, tworzy i powołuje do życia inne światy." W konsekwencji współczesną kulturę wizualną należy traktować jako zjawisko całkowicie odrębne, ustanawiające nowe zasady rozumienia tego, co dostarczają zmysły.
Powstaje pytanie, czy coś kryje się jeszcze za obrazami? Odpowiedź, że jednak nie, że problem odniesienia przestaje być rozstrzygający, zyskuje coraz większą popularność. Sztuki wizualne natomiast mogą być postrzegane jako dziedzina, w obrębie której powstają nowe modele oswajania, humanizowania obrazów. Jej aktywność prowadzi do nadawania obrazom sensu, który zupełnie pomija problem odniesienia, nie limitując przy tym zasięgu swojej problematyki. To paradoks, który dobrze uzmysławia
charakter współczesnej sztuki. Sztuka może dziś być wszystkim i mówić o wszystkim, właśnie dlatego, że jest tylko sobą i mówi tylko w swoim imieniu.
Powstające w ten sposób nowe modele oswajania i humanizowania obrazów rozprzestrzeniają się na cały obszar nazywany kulturą wizualną, zmieniając jej charakter. Wpływ na jej kształt ma oczywiście nie tylko sztuka (choć tutaj należałoby dopatrywać się jednego z ważniejszych czynników), ale wiele dziedzin ludzkiej aktywności. Ważne, że prawdopodobnie one wszystkie w podobny sposób wpływają na to, że kultura wizualna w coraz większym stopniu powstaje w wyniku modelowania zjawisk według zasad, wywodzących się z najnowszych technologii. Obrazowanie multimedialne, szybko i skutecznie zmieniające lub zastępujące omawiane środki rejestracji, przyczynia się do dalszego uwolnienia obrazów z niewoli widzenia.
Uczestnicy wystawy:
Banecka Elżbieta, Błoński Aleksander, Błoński Maciej, Boniński Jerzy, Borys Hubert, Chojecki Michał, Chudy Joanna, Cieślińska Agnieszka, Dąbrowski Mariusz, Dąbrowski Mateusz, Dmitruk Małgorzata, Dworakowski Andrzej, Gajewski Mariusz, Gostyński Henryk, Jacyków Witold, Januszewski Zygmunt, Jarnuszkiewicz Prot, Kalina Andrzej, Kochański Rafał, Kubrakiewicz Wojciech, Kukawski Tomasz, Ostoja Lniski Błażej, Ludwiniak Zdzisława, Ługowski Ryszard, Marzec Sławomir, Mazurek Grzegorz, Mišek Karel, Moskal Przemysław, Myjak Tomasz, Neumann Hieronim, Nowak Paweł, Nowicka Anna, Olszewski Krzysztof, Optułowicz McQuaid Dorota, Plewka Anna, Przymuszała Witold, Siwczuk Piotr, Smolnicki Piotr, Sosnowska Karolina, Staszewski Jacek, Sykulska Magdalena, Szulkowski Piotr, Szymański Włodzimierz, Trusz Krzysztof, Węcławski Andrzej, Węgłowski Apoloniusz, Wideryński Mariusz, Wieczorek Stanisław, Wójcik Jaśmina, Wojnecki Srefan, Wołyński Piotr, Wróblewski Jakub, Zembrzuska Maja, Ziobrowska Ewa, Zubala Wojciech.
Wystawa będzie czynna w Galerii EL do 14 maja.
oprac. A