Gdzie znajdowało się milicyjne kasyno, w której willi swoją siedzibę miał Urząd Bezpieczeństwa? Kiedy i gdzie w Elblągu działało kino Meduza? Na jakim budynku przez lata można było podziwiać głowę łosia z wielkim porożem? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie w 62. już odcinku „Historii elbląskich ulic”. Kolejne ciekawostki związane z ulicą Królewiecką odkrywa Karol Wyszyński, przewodnik elbląskiego PTTK.
Na rogu z ul. Płk. Dąbka stoi wybudowany już po 1945 r. duży blok mieszkalny ze sklepami na parterze. W latach 70. mieścił się tu sklep radiowo-telewizyjny, a w latach 80. i 90. - ze słodyczami. Obecnie jest podzielony na szereg sklepów o różnym asortymencie. W budynku od strony ulicy Królewieckiej od lat 70. do końca lat 80. działały tzw. konsumy milicyjne. Wbrew krążącym obecnie pogłoskom były one ogólnodostępne, zwykli mieszkańcy nie mogli kupować jedynie elementów umundurowania. Po likwidacji konsumów w tej części obiektu mieściły się różne placówki handlowe, do niedawna działała tu pierogarnia, która w ostatnim czasie przeniosła się na drugą stronę ulicy. Przez lata naprzeciwko konsumów mieściła się stacja CPN, została zlikwidowana kilka lat temu.
Idąc dalej ul. Królewiecką, po lewej stronie, niemal na wysokości skrzyżowania z ul. Kopernika nieco w głębi zauważymy ciekawy jednopiętrowy budynek przypominający dawny dwór. A przed przystankiem tramwajowym stoi słup ogłoszeniowy pochodzący jeszcze sprzed 1945 r.
Łoś na szczycie
Na rogu z ul. Kopernika mijamy dużą willę. Po 1945 r. mieściła się w niej pierwsza w odzyskanym przez Polskę Elblągu restauracja, później było tu kasyno milicyjne – stołówka. Jeszcze w latach 70. szczyt budynku od strony ul. Królewieckiej ozdabiała głowa łosia z potężnym porożem. Po 1989 r. willę otrzymała NSZZ Solidarność jako rekompensatę za majątek utracony w stanie wojennym. Po kolejnej zmianie właściciela budynek nadal służył jako lokal gastronomiczny, do czasu, gdy wprowadziła się tu szkoła języków obcych, która istnieje do dzisiaj.
Obok szkoły mieści się pogotowie socjalne. Powstało w 1970 r. jako Izba Wytrzeźwień, żartobliwie określana jako najdroższy hotel w mieście.
Związek Głuchoniemych i policja
Nad pogotowiem socjalnym góruje okazały kompleks, w którym mieści się Komenda Miejska Policji w Elblągu. Obiekt powstał w 1914 r. dla potrzeb Związku Głuchoniemych. W 1941 r. uruchomiono tu Państwową Szkołę Inżynierską G. F. Schichaua – (Statliche Ferdinand Schichau Ingenierschule). Zakończyła ona swoją działalność już rok później, bo młodzi mężczyźni potrzebni byli do walki na frontach II wojny światowej. W 1945 r. na krótko gościła tu straż pożarna, w 1946 roku - dom dziecka, a w 1947 r. - publiczna szkoła zawodowa, przeniesiona następnie na ul. Blacharską. W 1950 r. umieszczono w budynku Komendę Powiatową Milicji Obywatelskiej. Wydziały policji mieszczą się tu do dzisiaj.
Na zapleczu komendy w parterowej przybudówce w 1957 r. uruchomiono kino „Meduza”. Sala mieściła 190 widzów. Kino działało do 1967 r., po jego likwidacji powstał klub zakładowy z bufetem. Klub przeniesiono następnie do budynku milicyjnego kasyna, a sala kinowa była wykorzystywana na odprawy służbowe.
NOT, Gavroche i Urząd Bezpieczeństwa
Po sąsiedzku z komendą policji znajduje się willa, w której obecnie mieści się NOT, czyli Naczelna Organizacja Techniczna. Przed 1945 r. w willi mieszkali między innymi: Tobias Boom - dyrektor wielkiej fabryki tabaki i cygar Loeser & Wolff, a później prof. Guido Leendertz - ordynator Oddziału Wewnętrznego Szpitala Miejskiego w Elblągu przy obecnej ul. Żeromskiego.
W piwnicy budynku przez lata funkcjonował lokal rozrywkowy „Gavroche”. A tuż po wojnie mieścił się w niej... Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. Organizatorem tej służby w Elblągu był ppor. Roman Gillow, były jeniec Oflagu, czyli niemieckiego obozu dla oficerów.
Za tydzień kolejne ciekawostki związane z ulicą Królewiecką