W naszych historycznych wędrówkach po okolicach Elbląga przenosimy się do gminy Godkowo. O historii wsi Piskajny i Osiek opowiada Karol Wyszyński, przewodnik elbląskiego PTTK.
Wieś jest położona w powiecie elbląskim i gminie Godkowo, na terenie Wysoczyzny Elbląskiej. Po raz pierwszy wymieniona w źródłach pisanych w 1335 r. kiedy to wielki mistrz Luter z Brunszwiku – Luther von Braunschweig (1275-1335) nadał Prusowi Gedike jedna czwartą część osady, musiała więc ta osada zaistnieć przed tym rokiem. Jednocześnie Gedike otrzymał zgodę na postawienie młyna. W 1354 r. Piskajny przeszły we władanie rodu pruskiego Gerko, obejmowało je wtedy prawo chełmińskie.
Kolejnym właścicielem najprawdopodobniej w XVI w. został Hans von Lacken, w 1580 r. spadkobierca Georg von Lacken sprzedał młyn rodowi zu Dohna z Markowa, a w dwadzieścia lat później sprzedał im jeszcze 9 łanów ziemi. W 1701 r. majątek nabywa ród zu Dohna z Gładysz i władają nim do 1945 r. W okresie międzywojennym na niemal 250 mieszkańców odnotowano 6 katolików pozostali to ewangelicy. W okresie II wojny światowej pracowali tu pracownicy przymusowi w tym Polacy. We wsi przed 1945 r. działała jednoklasowa szkoła. W 1946 r. zaczęła swoja nową działalność, obecnie jej budynek jest własnością prywatną. Pierwsi polscy osadnicy pojawili się w drugiej połowie 1945 r. i pochodzili głównie z terenu Lubelszczyzny. W dawnym folwarku powstała spółdzielnia produkcyjna. Do zabytkowych obiektów zaliczamy dawny budynek szkolny, dawne zabudowania folwarku w postaci domu wykonanego z pruskiego muru, stodołę i oborę. Po raz pierwszy znane miano wsi to Pasykayn, do 1945 r. Peiskam, a po 1945 r. obecne miano.
Osiek
Wieś jest położona tak jak wyżej opisana. Sama nazwa jest popularna i jest na terenie Polski wiele miejscowości czy dzielnic noszących tą nazwę. W Elblągu tez jest dzielnica obdarzona tą nazwą. Pozostanę jednak przy samej wsi. Nie jest znana dokładna data jej powstania, nie zachował się dokument lokacyjny, wiadomo, że powstała pomiędzy 1320 a 1331 r. Wieś należała do rodu zu Dohna. Dzięki Krzysztofowi zu Dohna powstał tu obecnie katolicki kościół pw. Św. Stanisława. Barokowy budynek kościoła powstał w 1612 r. jako świątynia ewangelicka, w miejsce zniszczonej świątyni w czasie wojen ze Szwedami pochodzącej jeszcze ze średniowiecza. W świątyni jest kruchta zu Dohnów. Główny ołtarz wykonany w 1735 r. w 1927 r. został przebudowany. Wieża kościoła pobudowana w końcu lat 70-tych XVIII w. uszkodzona podczas pożaru w 1832 r. została odbudowana. Sama świątynia przeszła restaurację pod koniec XX w. Miejscowość miała szczęście nie odniosła zniszczeń w działaniach wojennych II wojny światowej. Do zabytkowych obiektów oprócz wspomnianej wyżej świątyni należą dawny cmentarz przykościelny i szkoda, że niestety z licznych niegdyś domów podcieniowych zachowały się obecnie tylko dwa, pochodzą one z XIX w. Wieś posiada jeszcze jedną atrakcje turystyczną. Upodobały ją sobie bociany, znajduje się w niej ok. 30 bocianich gniazd w tym na wieży kościoła. Pod tym względem wieś przoduje w tej części Warmii. Zanim nadano wsi po1945 r. obecną nazwę nazywano ją Hermsdorf.