Kontynuujemy wędrówkę po miejscowościach gminy Kwidzyn, która w latach 1975-98 należała do województwa elbląskiego. O ciekawostkach związanych z Podzamczem i Rakowcem opowiada Karol Wyszyński, przewodnik elbląskiego PTTK.
Podzamcze
W okolicach wsi odnaleziono cmentarzysko z czasów rzymskich, a także ślady grodu sprzed X w. W XIII w. Henryk von Balk, znany nam założyciel między innymi Elbląga, będący mistrzem krajowym, nadał te tereny (w sumie 300 łanów) Ditrichowi von Depoenow, który założył tu mały gród. W latach 80. XIII w., przeszedł od na własność rodziny Stangów. Brak męskiego potomka po śmierci Ditricha II Stange spowodował, że majątek dziedziczyli następcy po kądzieli. Siedziba rodów znajdowała się w pobliżu, w pobudowanym jeszcze w XIII w., Starym Czerwonym Dworze. Ślady jego istnienia odnaleziono pod koniec XIX w., ale nie zadbano o ich zachowanie.
Powstanie gródka i konieczność prowadzenia gospodarki rolnej spowodowała, że prócz kolonizatorów Prusów przybywali tu chłopi z Niemiec a w czasach Prus Królewskich także z Polski oraz mennonici.
W czasie istnienia Prus Królewskich wieś stanowiła własność polskiej szlachty: Macieja Trebenicza, Jerzego Sokołowskiego, Stanisława Konarskiego (przez małżeństwo z Lukrecją, córką Sokołowskiego). Trzebuchowskich, Kretkowskich, Dziewanowskich. W 1777 r. Lukrecja, ostania polska dziedziczka wsi, sprzedała ją pruskiej Kamerze Domen i Wojska, tak nazywała się jeden z organów administracji w Prusach.
Do 1975 r. w Podzamczu istniała szkoła
Obecną nazwę wieś uzyskała decyzją administracyjną w 1947 r., poprzednio była określana m.in. jako: Quidin, Podgor czy Unterberg.
Rakowiec
Został założony przez Krzyżaków w 1293 r., lokowany przez biskupa pomezańskiego Henryka na prawie chełmińskim. Prowadzone od XV w. wojny spowodowały duże zniszczenia jak i wyludnienie tych terenów. Spustoszenie wsi wywołała zaraza w latach 1710-1711. W 1711 r. zniszczenia wsi dokonał huragan, spłonęła plebania, a walący się kościół pomogli odbudować w 1736 r. Fryderyk Wilhelm I (król Prus) i książę Nassau. W czasach napoleńskich wieś musiała utrzymywać posłańca, który utrzymywał łączność z Kamieńcem, gdzie czasowo rezydował Napoleon.
W latach 30. XIV w. w Rakowcu wzniesiono murowany kościół (w miejsce kapliczki), Po reformacji przejęli go ewangelicy. Wnętrze świątyni zostało przebudowane w XVIII w., zamontowano wówczas nowe organy, ołtarz, ławki.
Pożar wywołany uderzeniem pioruna w 1835 r. częściowo zniszczył wieżę kościoła. Świątynia ucierpiała też podczas II wojny światowej, ze zniszczeń ocalał tylko ołtarz. Po wojnie kościół został odbudowany, dzisiaj to katolicka świątynia pw. św. Antoniego i Narodzenia NMP.
Szkoła w Rakowcu powstała w XVIII w., do 1945 r. istniała jako trzyklasowa. Działały tu trzy karczmy, tyle samo wiatraków w tym jeden holender, mleczarnia, poczta. Na początku XX w. przyszedł czas na elektryfikację wsi.
Funkcjonujący we wsi pensjonat znajduje się w zabudowaniach dawnego dworku junkrów pruskich, pobudowanego na przełomie XVII/XIX w.
Poprzednią nazwę miejscowości Groß Krebs zastąpiono obecną w 1946 r. Poprzednio występowały też nawy: Crebissee, Maius Crebisse, Krebissee, Krebisse, Rakewicz, Rakowicz, Groskrepissehe, Krebessehe,
W okolicach wsi odnaleziono cmentarzysko z czasów rzymskich, a także ślady grodu sprzed X w. W XIII w. Henryk von Balk, znany nam założyciel między innymi Elbląga, będący mistrzem krajowym, nadał te tereny (w sumie 300 łanów) Ditrichowi von Depoenow, który założył tu mały gród. W latach 80. XIII w., przeszedł od na własność rodziny Stangów. Brak męskiego potomka po śmierci Ditricha II Stange spowodował, że majątek dziedziczyli następcy po kądzieli. Siedziba rodów znajdowała się w pobliżu, w pobudowanym jeszcze w XIII w., Starym Czerwonym Dworze. Ślady jego istnienia odnaleziono pod koniec XIX w., ale nie zadbano o ich zachowanie.
Powstanie gródka i konieczność prowadzenia gospodarki rolnej spowodowała, że prócz kolonizatorów Prusów przybywali tu chłopi z Niemiec a w czasach Prus Królewskich także z Polski oraz mennonici.
W czasie istnienia Prus Królewskich wieś stanowiła własność polskiej szlachty: Macieja Trebenicza, Jerzego Sokołowskiego, Stanisława Konarskiego (przez małżeństwo z Lukrecją, córką Sokołowskiego). Trzebuchowskich, Kretkowskich, Dziewanowskich. W 1777 r. Lukrecja, ostania polska dziedziczka wsi, sprzedała ją pruskiej Kamerze Domen i Wojska, tak nazywała się jeden z organów administracji w Prusach.
Do 1975 r. w Podzamczu istniała szkoła
Obecną nazwę wieś uzyskała decyzją administracyjną w 1947 r., poprzednio była określana m.in. jako: Quidin, Podgor czy Unterberg.
Rakowiec
Został założony przez Krzyżaków w 1293 r., lokowany przez biskupa pomezańskiego Henryka na prawie chełmińskim. Prowadzone od XV w. wojny spowodowały duże zniszczenia jak i wyludnienie tych terenów. Spustoszenie wsi wywołała zaraza w latach 1710-1711. W 1711 r. zniszczenia wsi dokonał huragan, spłonęła plebania, a walący się kościół pomogli odbudować w 1736 r. Fryderyk Wilhelm I (król Prus) i książę Nassau. W czasach napoleńskich wieś musiała utrzymywać posłańca, który utrzymywał łączność z Kamieńcem, gdzie czasowo rezydował Napoleon.
W latach 30. XIV w. w Rakowcu wzniesiono murowany kościół (w miejsce kapliczki), Po reformacji przejęli go ewangelicy. Wnętrze świątyni zostało przebudowane w XVIII w., zamontowano wówczas nowe organy, ołtarz, ławki.
Pożar wywołany uderzeniem pioruna w 1835 r. częściowo zniszczył wieżę kościoła. Świątynia ucierpiała też podczas II wojny światowej, ze zniszczeń ocalał tylko ołtarz. Po wojnie kościół został odbudowany, dzisiaj to katolicka świątynia pw. św. Antoniego i Narodzenia NMP.
Szkoła w Rakowcu powstała w XVIII w., do 1945 r. istniała jako trzyklasowa. Działały tu trzy karczmy, tyle samo wiatraków w tym jeden holender, mleczarnia, poczta. Na początku XX w. przyszedł czas na elektryfikację wsi.
Funkcjonujący we wsi pensjonat znajduje się w zabudowaniach dawnego dworku junkrów pruskich, pobudowanego na przełomie XVII/XIX w.
Poprzednią nazwę miejscowości Groß Krebs zastąpiono obecną w 1946 r. Poprzednio występowały też nawy: Crebissee, Maius Crebisse, Krebissee, Krebisse, Rakewicz, Rakowicz, Groskrepissehe, Krebessehe,
WyKa