Obiad musi być ugotowany, w pokoju czysto jak z obrazka, kuchnia i łazienka powinny lśnić. Dziecko musi być ładnie ubrane, uczesane, wykąpane, trzeba je przewinąć, no i wstać do niego kilka razy w nocy. Do tego samej też trzeba wyglądać nie najgorzej, bo mąż powie, że żona o siebie nie dba. Aha, nie zapomnij o podlaniu kwiatków, wyjściu na spacer z psem, zmyciu podłóg i wstawieniu prania. Dziś niedziela? Zaproś na obiad teściową, niech wie, że jesteś IDEALNA.
Przerost ambicji młodych matek nieraz kończy się dla nich nie najlepiej. Popadają we frustrację, czują się niespełnione, nieszczęśliwe i nieatrakcyjne. Dlaczego? Bo uważają, że wszystko musi być perfekcyjne. Że każdy obowiązek domowy leży tylko i wyłącznie na ich głowach, a zmęczony pracą mąż nie może zauważyć, że cokolwiek jest nie tak. Jeśli coś im się nie udaje, uważają, że są beznadziejne. Nie dają sobie pozwolenia na błędy i potknięcia.
Niektóre mamy przestają widzieć siebie, skupiają całą uwagę na dziecku i na obowiązkach domowych. Uważają, że proszenie o pomoc oznacza ich porażkę. Wychowane w poczuciu obowiązku wobec rodziny i przekonaniu, że wszystko, co związane z maluchem i prowadzeniem domu, to sprawy kobiece, nie potrafią zadbać o kilka chwil dla siebie. Co przecież jest absolutnie konieczne nie tylko dla nich samych, ale i dla ich dzieci i mężów.
Tymczasem one zamykają się w czterech ścianach i pogrążają się w pracy na rzecz domu. Zapominają, że były kiedyś kobietami, pracownicami czy pracodawczyniami. Zapominają, że kiedyś potrafiły wyjść do kina albo na kawę do przyjaciółki i że chodziły na aerobik lub jeździły na rowerowe wycieczki. Z czasem ta postawa odbija się czkawką. Nikt nie wytrzyma takiego kieratu! Każdy potrzebuje chwili tylko dla siebie i zwykłego, ludzkiego odpoczynku oraz zadbania i własne potrzeby i ambicje.
Z czasem więc obiady młodej mamy stają się coraz lepsze, mieszkanie jeszcze bardziej wysprzątane, a jej ambicje ograniczają się do super czystej łazienki i odpowiednio utuczonego malucha. Ale ona, zamiast się cieszyć macierzyństwem, płacze w kącie i ma pretensje do całego świata, że o niej nie zapomniał. A przecież to ona zapomniała o nim…
Stan, w którym kobieta poświęca się w 100 procentach rodzinie i nie robi absolutnie niczego dla siebie, nie wróży niczego dobrego. Jeśli nie jest szczęśliwa, prędzej czy później odbije się to na jej psychice i najbliższych. Oczywiście, są kobiety, które doskonale czują się w roli matki i pani domu, ale przecież one także chcą mieć chwilę dla siebie! Dlaczego tak trudno jest im o tym mówić?
Kobiety boją się, że gdy powiedzą o tym, iż sobie z czymś nie radzą, mężowi, mamie czy teściowej albo chociażby przyjaciółce, przyklei się im etykietę złej żony i matki. Niepotrzebnie! Każdy czasem ma prawo prosić o pomoc, każdy chce się przytulić i wypłakać w ramionach ukochanej osoby.
Najwyższy więc czas powiedzieć sobie STOP, wyznaczyć w domu nowe zasady i nauczyć zarówno ojca dziecka, jak i siebie, że czasami obiad można zamówić, mieszkanie nie musi lśnić, a jeden dzień w tygodniu można spędzić zamiast na sprzątaniu – w kinie albo u koleżanki czy też na siłowni. Trzeba powiedzieć jasno ojcu dziecka: „dziś ty zajmujesz się małym, a ja idę na spacer” albo poprosić o pomoc dziadków. To koniecznie, nauczyć się myśleć nie tylko o dziecku, ale i o sobie! Maluch do szczęścia nie potrzebuje przede wszystkim czystego domu, ale szczęśliwej, kochającej go mamy, która jest zadowolona ze swojego życia! Z czasem dziecko zacznie być coraz starsze i bardziej samodzielne, nie będzie potrzebować tylko mamy. Co wtedy ona zrobi ze swoim życiem? Poczuje się niepotrzebna i niespełniona, dziecko oskarży o niewdzięczność, a bliskich o niezrozumienie… Trzeba więc od początku pamiętać, by nie dążyć do wyidealizowanej perfekcyjności, tylko dać sobie trochę czasu dla siebie i pozwolić sobie na błędy. Wszyscy je przecież popełniamy.
Jeśli młoda mama chce wrócić do pracy, czas zacząć o tym myśleć i głośno mówić o swoich planach na przyszłość, zamiast chować się z nimi i udawać, że te pragnienia nie istnieją. Warto zacząć głośno wyrażać emocje, bo mąż nie jest przecież jasnowidzem i nie czyta w myślach żony. Nie wie, dlaczego ona jest wciąż smutna i niezadowolona. Nie każdy domyśli się, że ona ma dość odkurzania i zajmowania się wyłącznie domem.
Pamiętajcie, drogie mamy. Dziecko potrzebuje mamy szczęśliwej i dbającej o jego, ale i o swoje potrzeby. Mąż pragnie żony zadowolonej i uśmiechniętej bardziej niż czystych skarpetek, które, notabene, może wyprać sobie sam. Dlatego nie zapominajcie o sobie i cieszcie się macierzyństwem i małżeństwem, zamiast pogrążać się w dążeniu do perfekcyjności we wszystkim, do czego się zabierzecie.
Niektóre mamy przestają widzieć siebie, skupiają całą uwagę na dziecku i na obowiązkach domowych. Uważają, że proszenie o pomoc oznacza ich porażkę. Wychowane w poczuciu obowiązku wobec rodziny i przekonaniu, że wszystko, co związane z maluchem i prowadzeniem domu, to sprawy kobiece, nie potrafią zadbać o kilka chwil dla siebie. Co przecież jest absolutnie konieczne nie tylko dla nich samych, ale i dla ich dzieci i mężów.
Tymczasem one zamykają się w czterech ścianach i pogrążają się w pracy na rzecz domu. Zapominają, że były kiedyś kobietami, pracownicami czy pracodawczyniami. Zapominają, że kiedyś potrafiły wyjść do kina albo na kawę do przyjaciółki i że chodziły na aerobik lub jeździły na rowerowe wycieczki. Z czasem ta postawa odbija się czkawką. Nikt nie wytrzyma takiego kieratu! Każdy potrzebuje chwili tylko dla siebie i zwykłego, ludzkiego odpoczynku oraz zadbania i własne potrzeby i ambicje.
Z czasem więc obiady młodej mamy stają się coraz lepsze, mieszkanie jeszcze bardziej wysprzątane, a jej ambicje ograniczają się do super czystej łazienki i odpowiednio utuczonego malucha. Ale ona, zamiast się cieszyć macierzyństwem, płacze w kącie i ma pretensje do całego świata, że o niej nie zapomniał. A przecież to ona zapomniała o nim…
Stan, w którym kobieta poświęca się w 100 procentach rodzinie i nie robi absolutnie niczego dla siebie, nie wróży niczego dobrego. Jeśli nie jest szczęśliwa, prędzej czy później odbije się to na jej psychice i najbliższych. Oczywiście, są kobiety, które doskonale czują się w roli matki i pani domu, ale przecież one także chcą mieć chwilę dla siebie! Dlaczego tak trudno jest im o tym mówić?
Kobiety boją się, że gdy powiedzą o tym, iż sobie z czymś nie radzą, mężowi, mamie czy teściowej albo chociażby przyjaciółce, przyklei się im etykietę złej żony i matki. Niepotrzebnie! Każdy czasem ma prawo prosić o pomoc, każdy chce się przytulić i wypłakać w ramionach ukochanej osoby.
Najwyższy więc czas powiedzieć sobie STOP, wyznaczyć w domu nowe zasady i nauczyć zarówno ojca dziecka, jak i siebie, że czasami obiad można zamówić, mieszkanie nie musi lśnić, a jeden dzień w tygodniu można spędzić zamiast na sprzątaniu – w kinie albo u koleżanki czy też na siłowni. Trzeba powiedzieć jasno ojcu dziecka: „dziś ty zajmujesz się małym, a ja idę na spacer” albo poprosić o pomoc dziadków. To koniecznie, nauczyć się myśleć nie tylko o dziecku, ale i o sobie! Maluch do szczęścia nie potrzebuje przede wszystkim czystego domu, ale szczęśliwej, kochającej go mamy, która jest zadowolona ze swojego życia! Z czasem dziecko zacznie być coraz starsze i bardziej samodzielne, nie będzie potrzebować tylko mamy. Co wtedy ona zrobi ze swoim życiem? Poczuje się niepotrzebna i niespełniona, dziecko oskarży o niewdzięczność, a bliskich o niezrozumienie… Trzeba więc od początku pamiętać, by nie dążyć do wyidealizowanej perfekcyjności, tylko dać sobie trochę czasu dla siebie i pozwolić sobie na błędy. Wszyscy je przecież popełniamy.
Jeśli młoda mama chce wrócić do pracy, czas zacząć o tym myśleć i głośno mówić o swoich planach na przyszłość, zamiast chować się z nimi i udawać, że te pragnienia nie istnieją. Warto zacząć głośno wyrażać emocje, bo mąż nie jest przecież jasnowidzem i nie czyta w myślach żony. Nie wie, dlaczego ona jest wciąż smutna i niezadowolona. Nie każdy domyśli się, że ona ma dość odkurzania i zajmowania się wyłącznie domem.
Pamiętajcie, drogie mamy. Dziecko potrzebuje mamy szczęśliwej i dbającej o jego, ale i o swoje potrzeby. Mąż pragnie żony zadowolonej i uśmiechniętej bardziej niż czystych skarpetek, które, notabene, może wyprać sobie sam. Dlatego nie zapominajcie o sobie i cieszcie się macierzyństwem i małżeństwem, zamiast pogrążać się w dążeniu do perfekcyjności we wszystkim, do czego się zabierzecie.