Gwiozdy, leluje i klapoki

- Wycinankarstwo stało się popularne na ziemiach polskich w połowie XIX wieku – mówi etnolog Agata Kosacz. - W różnych regionach etnograficznych, niezależnie od siebie, wykształciły się rozmaite rodzaje wycinanek o różnych formach, cechach stylowych, motywach oraz technice wykonania.
       Wycinanki można zrobić z białego lub kolorowego papieru, można także doklejać do siebie kolejne warstwy.
       - Najbardziej rozbudowaną formą tego rodzaju wycinanki są wielobarwne wyklejanki łowickie, zwane kodrami. Wśród wszystkich rodzajów i form wycinanek możemy wymienić między innymi: gwiozdy, kwadraty, leluje, zielka, rózgi, wstęgi, firanki, tasiemki czy klapoki – dodaje Agata Kosacz..
       Zdobiono nimi ściany, lustra i obrazy. Wszystko po to, by ładniej było w pomieszczeniach. Wkrótce zaczęto także zdobić nimi okna - ażurowe wycinanki z białego papieru to… pierwsze firanki. Jednak w XIX wieku na wsiach moda na wycinanki nie trwała długo.
       W XX wieku zainteresowanie ozdobami z papieru przyszło z miasta, więc sztuka ta przeżyła swój prawdziwy renesans. Popyt spowodował, że organizowane były różnego rodzaju konkursy dla twórców ludowych.
       O tym, jak własnoręcznie wykonać wycinanki w dawnym stylu przekonają się, już 23 października, dzieci ze Szkoły Podstawowej w Łęczu. Warsztaty poprowadzą Ewa Bednarska-Siwilewicz, instruktorka plastyki w CSE „Światowid” oraz etnolog Agata Kosacz z elbląskiego muzeum.