Wieczór z Gerardem Kwiatkowskim

O książce Ryszarda Tomczyka pisze we wstępie Jarosław Denisiuk:
       "Czy wystarczającą racją pisania książki jest chęć podzielenia się z czytelnikiem, zdania sprawy z lat trudnej przyjaźni, sporu o imponderabilia w sztuce trwającego lata, w zasadzie przez całe życie? Gdy wikłają się w owe racje głębokie i osobiste potrzeby rozliczenia się, ważny jest od-autorski gest zamknięcia czy podsumowania pewnego etapu. Rzecz tyczy się Gerarda, którego ścieżki artystyczne tak zagmatwane, jak tylko może być zagmatwany ludzki los, krzyżowały się w ciągu kilkunastu lat w Elblągu, a i później – po jego wyjeździe, z drogą Ryszarda Tomczyka. (...) Jest na pewno dużą wartością tej książki włączenie w jej obręb autentycznych, uratowanych przed zniszczeniem dokumentów. Pokazują mianowicie całą nędzę – nie tylko materialną, ale nade wszystko moralną tamtych czasów. Nie są to jeszcze czasy, które żywiły się przekonaniem, że „pierwszy milion trzeba ukraść”. Tamten czas to czas „organizowania”, czyli drobnego złodziejstwa, na którym opierał się cały system, wymuszający swoim immanentnym niedoborem i niedoaprowizowaniem zachowania wielu. Jeśli dołożymy do tego permanentny przestój, ciągłe oczekiwanie, „załatwianie” prostych z dzisiejszej perspektywy spraw za pomocą pół litra wódki – niekwestionowanej najmocniejszej waluty tego czasu, to ukazuje nam się obraz znany już jedynie z filmów Barei. Gerard beznamiętnie go kreśli, pokazując, choć pewnie niezamierzenie, absurdalność i beznadzieję PRL-u.
       Zapiski Gerarda pokazują w końcu, jak wielkim obłożeniem – nie tylko czasowym, ale i materialnym, było prowadzenie Galerii EL. Ciekawe z tej perspektywy, że sprawy sztuki są przez niego – biorąc pod uwagę proporcje – traktowane marginalnie, tak jakby nie dotyczyły rzeczywistości, która tak bardzo „boli”. (...) Pojawia się ta książka w odpowiednim momencie, na tyle długo po śmierci Gerarda Kwiatkowskiego, by efekt, mógłby ktoś rzec „odbrązowienia” jego postaci nie mógł już mu zaszkodzić, na tyle zaś krótko, by nie dysponując realnymi mechanizmami weryfikacyjnymi z zakresu warsztatu historycznego, móc uważać książkę Tomczyka za głos w polifonii wspomnień o Kwiatkowskim."
      
       Film „Gerard Kwiatkowski. Nie(d)oceniony robotnik sztuki" zrealizowany przez Fundację Arton przy wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej, Centrum Sztuki Galerii EL i Museum Modern Art Hünfeld, jest pierwszą produkcją poświęconą niezwykłej postaci Gerarda Kwiatkowskiego. To opowieść o sztuce i pasji, która była tak silna, że zmieniała rzeczywistość. Twórcy filmu odnaleźli jego przyjaciół i współpracowników. Z ich relacji, materiałów archiwalnych oraz z wypowiedzi samego Gerarda, budują portret niezwykłego bohatera, skupiając się na wybranych fragmentach z jego życia.