Święto Zmarłych ma w naszej pamięci historycznej szczególną, jakże istotną dla młodego pokolenia wartość etyczną. Stanowi albowiem przykład trwania poprzez pokolenia, namacalną, rzeczywistą wartość wpisywania się żyjących w łańcuch naszych przodków, od których czerpiemy pozytywne wartości, by w miarę nabywania doświadczenia życiowego przekazywać go tym, którzy są jeszcze nienarodzeni.
Poczucie bycia zwornikiem wartości etycznych oraz pamięci po przodkach, dumy z ich osiągnięć jest najistotniejszym kształcącym celem, dla którego Koło Historyczne w przededniu Święta Zmarłych marsz pamięci organizuje.
Non omnis moriar - napis, który znajdziemy wykuty w kamieniu płyty nagrobnej na niejednym z europejskich cmentarzy, w pełni odzwierciedla głęboki sens łączności ze zmarłymi, jaki odczuwamy wśród uroków jesiennej pory roku. Z pewnością w ten czas jesieni Wergiliusz, smarując po pergaminie łacińskie litery, wiedział, iż nie wszystek umrze ten, kto pamięć przodków zachowa. Zachowa pamięć przodków, która jest jednoznaczna z zachowaniem pamięci całej ludzkości.
Pamięć tę, odtwarzaną w wyobraźni, kształtowaną w umyśle, utrwaloną wraz ze stanem świadomości narodu, my, dorośli mamy obowiązek przekazać młodszym, oni mają z kolei ten obowiązek udźwignąć na swoich barkach. I niechaj nikt nie pragnie tego stanu rzeczy tłumaczyć, psychologicznie rozkładać na czynniki pierwsze, socjologicznie upatrywać przyczyn załamania się tradycji religijnych, patriotycznych bądź etycznych. Albowiem postępując w ten sposób, krytykując w czambuł wszystko, tworzymy obraz z gruntu nieuczciwy i niezgodny z prawdą.
Koło Historyczne Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 w Elblągu marsz pamięci „Non omnis moriar” zorganizowało po raz ósmy. W marszu uczestniczy młodzież naszej szkoły, uprzednio złożywszy się po symbolicznej złotówce na znicze. Naprawdę, powiemy, nie ma przymusu ze strony członków Koła Historycznego, a uczniowie klas, które w określonym czasie zgodnie z planem lekcji w szkole mogą iść w marszu, wyrażają na to zgodę i chęć. Wyrażają wolę, traktując sam fakt uczestnictwa w marszu pamięci jako wyróżnienie w rankingu, notowaniu wewnątrzszkolnym tej właśnie klasy, z punktu widzenia zaś etycznego jako oczywistość, bo tak właśnie uczeń naszej szkoły postępuje.
Znicze, jakie uczestnicy marszu pamięci zapalają pod Bramą Targową, są symbolem łączności z tymi wszystkimi mieszkańcami naszego miasta, którzy odeszli w zaświaty, a których my, mieszkańcy Elbląga Anno Domini 2008, jesteśmy następcami i spadkobiercami. Palić będziemy wobec tego symboliczny znicz i mieszkańcom Lubeki, którzy wraz z mistrzem krajowym zakładali miasto, i tym, którzy wraz z Piekarczykiem dzielnie go przed Krzyżakami bronili. Znicz zapłonie również dla robotników stoczni Schichaua, w równym stopniu jak dla robotników Zakładów Mechanicznych Zamech. Znicze zapalone pod Bramą Targową jednako i po równi płonąć będą dla Niemców, Szkotów, Żydów, Litwinów, Polaków, Szwedów, każdej z nacji, która żyła w Elblągu.
Marsz pamięci spod Bramy Targowej wiedzie sprawdzoną już trasą przez Stare Miasto pod pomnik Ofiar Grudnia 70. Dla mieszkańców Elbląga pomnik jest symbolem martyrologii ofiar komunizmu, zarazem w szerszym kontekście historii jest ten pomnik symbolem oszustwa, które rządzący popełniają wobec rządzonych. Przy płycie nagrobnej pani doktor Aleksandry Gabrysiak wspominać będziemy osobę wielce założoną dla swoich pacjentów. Także pasję zawodu, pasję dla pracy, której można poświęcić wszystko, nawet własne życie.
Non omnis moriar jest więc przesłaniem ku pamięci zmarłym, ku przeszłości, która już odeszła, zarazem przesłaniem ku przyszłości uczestników marszu. Albowiem to od nas i tylko od nas zależy, czy ktokolwiek kiedyś wspomni nas i nasze dobre uczynki, kiedy już nas samych zabraknie.
Non omnis moriar - napis, który znajdziemy wykuty w kamieniu płyty nagrobnej na niejednym z europejskich cmentarzy, w pełni odzwierciedla głęboki sens łączności ze zmarłymi, jaki odczuwamy wśród uroków jesiennej pory roku. Z pewnością w ten czas jesieni Wergiliusz, smarując po pergaminie łacińskie litery, wiedział, iż nie wszystek umrze ten, kto pamięć przodków zachowa. Zachowa pamięć przodków, która jest jednoznaczna z zachowaniem pamięci całej ludzkości.
Pamięć tę, odtwarzaną w wyobraźni, kształtowaną w umyśle, utrwaloną wraz ze stanem świadomości narodu, my, dorośli mamy obowiązek przekazać młodszym, oni mają z kolei ten obowiązek udźwignąć na swoich barkach. I niechaj nikt nie pragnie tego stanu rzeczy tłumaczyć, psychologicznie rozkładać na czynniki pierwsze, socjologicznie upatrywać przyczyn załamania się tradycji religijnych, patriotycznych bądź etycznych. Albowiem postępując w ten sposób, krytykując w czambuł wszystko, tworzymy obraz z gruntu nieuczciwy i niezgodny z prawdą.
Koło Historyczne Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 w Elblągu marsz pamięci „Non omnis moriar” zorganizowało po raz ósmy. W marszu uczestniczy młodzież naszej szkoły, uprzednio złożywszy się po symbolicznej złotówce na znicze. Naprawdę, powiemy, nie ma przymusu ze strony członków Koła Historycznego, a uczniowie klas, które w określonym czasie zgodnie z planem lekcji w szkole mogą iść w marszu, wyrażają na to zgodę i chęć. Wyrażają wolę, traktując sam fakt uczestnictwa w marszu pamięci jako wyróżnienie w rankingu, notowaniu wewnątrzszkolnym tej właśnie klasy, z punktu widzenia zaś etycznego jako oczywistość, bo tak właśnie uczeń naszej szkoły postępuje.
Znicze, jakie uczestnicy marszu pamięci zapalają pod Bramą Targową, są symbolem łączności z tymi wszystkimi mieszkańcami naszego miasta, którzy odeszli w zaświaty, a których my, mieszkańcy Elbląga Anno Domini 2008, jesteśmy następcami i spadkobiercami. Palić będziemy wobec tego symboliczny znicz i mieszkańcom Lubeki, którzy wraz z mistrzem krajowym zakładali miasto, i tym, którzy wraz z Piekarczykiem dzielnie go przed Krzyżakami bronili. Znicz zapłonie również dla robotników stoczni Schichaua, w równym stopniu jak dla robotników Zakładów Mechanicznych Zamech. Znicze zapalone pod Bramą Targową jednako i po równi płonąć będą dla Niemców, Szkotów, Żydów, Litwinów, Polaków, Szwedów, każdej z nacji, która żyła w Elblągu.
Marsz pamięci spod Bramy Targowej wiedzie sprawdzoną już trasą przez Stare Miasto pod pomnik Ofiar Grudnia 70. Dla mieszkańców Elbląga pomnik jest symbolem martyrologii ofiar komunizmu, zarazem w szerszym kontekście historii jest ten pomnik symbolem oszustwa, które rządzący popełniają wobec rządzonych. Przy płycie nagrobnej pani doktor Aleksandry Gabrysiak wspominać będziemy osobę wielce założoną dla swoich pacjentów. Także pasję zawodu, pasję dla pracy, której można poświęcić wszystko, nawet własne życie.
Non omnis moriar jest więc przesłaniem ku pamięci zmarłym, ku przeszłości, która już odeszła, zarazem przesłaniem ku przyszłości uczestników marszu. Albowiem to od nas i tylko od nas zależy, czy ktokolwiek kiedyś wspomni nas i nasze dobre uczynki, kiedy już nas samych zabraknie.
Piotr Imiołczyk