Najlepszym okresem dla Elbląga i jego serca - Starówki - był XIII, XIV i początek XV wieku, kiedy miasto było jednym z najważniejszych członków Hanzy. Później jego rolę przejął Gdańsk. Jak opowiada archeolog Grażyna Nawrolska, średniowieczne miasta były bardzo barwne - kamienice malowano na ostre, jaskrawe kolory, a w obrębie murów tętniło życie.
Miasto XIII-wieczne było drewniane, miało inny układ ulic i budynków, niż późniejsze murowane. W XIV w. w Elblągu musiały pojawić się tzw. strzechy budowlane - wędrowne grupy, które na nowo wyznaczyły układ zabudowań. Miasto było bogate, o czym świadczą pozostałości okazałych kamienic, ratusza staromiejskiego - jednego z największych na terenie Polski oraz odnalezione przez archeologów przedmioty z całej Europy. Wschodnią część Starego Miasta (m.in. okolice ul. Wigilijnej) zamieszkiwała biedota, zachodnią - przy rzece - kupcy i bogaci mieszczanie. Bogate znaleziska nie potwierdziły opinii historyków, że kolejne wieki były okresem upadku Elbląga. Starówka z wieku XVI i XVII zmienia swoje oblicze z gotyckiego na manierystyczne.
W latach 70-tych XVIII wieku miasto dusi się, co zmusza władze do rozbiórki ograniczających rozwój miasta murów.
Ich jedynym śladem jest Brama Targowa. W 1777 roku ma miejsce wielki pożar, w czasie którego częściowo zniszczony zostaje kościół świętego Mikołaja i ratusz. Kościół odbudowano, ale ratusz postawiono poza obrębem murów - w miejscu, gdzie stoi dziś hotel Elzam.
Wiek XIX i początek XX to czas dynamicznego rozwoju przemysłu - powstaje m.in. stocznia Schichaua czy fabryka lokomotyw i automobili Komnicka. Z tego okresu archeolodzy znajdują wiele szkła, rogowych szczotek do zębów. W pozostałościach murów widać, jak pojawiają się instalacje wodociągowe czy gazowe.
Badania archeologiczne na elbląskiej Starówce prowadzone są od 20 lat. Za rok rozpoczyna się eksploracja bogatej dzielnicy portowej. Naukowcy już dziś zacierają dłonie.
W latach 70-tych XVIII wieku miasto dusi się, co zmusza władze do rozbiórki ograniczających rozwój miasta murów.
Ich jedynym śladem jest Brama Targowa. W 1777 roku ma miejsce wielki pożar, w czasie którego częściowo zniszczony zostaje kościół świętego Mikołaja i ratusz. Kościół odbudowano, ale ratusz postawiono poza obrębem murów - w miejscu, gdzie stoi dziś hotel Elzam.
Wiek XIX i początek XX to czas dynamicznego rozwoju przemysłu - powstaje m.in. stocznia Schichaua czy fabryka lokomotyw i automobili Komnicka. Z tego okresu archeolodzy znajdują wiele szkła, rogowych szczotek do zębów. W pozostałościach murów widać, jak pojawiają się instalacje wodociągowe czy gazowe.
Badania archeologiczne na elbląskiej Starówce prowadzone są od 20 lat. Za rok rozpoczyna się eksploracja bogatej dzielnicy portowej. Naukowcy już dziś zacierają dłonie.
AJ