Pierwsza i nietypowa. Wśród prac prezentowanych podczas wystawy Elżbiety Jabłońskiej zatytułowanej „a wszystko co istnieje jest miłością” znajdują się między innymi neony. Niezwykle ciekawe instalacje można zobaczyć już w czwartek 13 stycznia przychodząc o godz. 17:30 na oprowadzenie kuratorskie i wernisaż wystawy.
wernisaż: 13 stycznia
godz. 17.30 – oprowadzanie artystyczno-kuratorskie
godz. 18.00 – otwarcie wystawy
wystawa: 14 stycznie – 27 lutego
kuratorka: Emilia Orzechowska
„A wszystko co istnieje jest miłością” to kolejna (po zeszłorocznej wystawie w Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy) próba przedstawienia twórczości Elżbiety Jabłońskiej oparta na analizie zrealizowanych w przeszłości prac i projektów (retrospektywa), nadania im spójnej narracji i prezentacja w nowej odsłonie, która daje widzom wgląd w przyszłość (perspektywa), odkrywając nieznany dotąd potencjał znanych prac.
Sama wystawa to zdarzenie osadzone w czasie – tu i teraz, choć wywodzi się zarówno z trwania, jak i z procesu, którego progres pokazujemy w Galerii EL jedynie jako wycinek, moment, fragment czasoprzestrzeni.
„A wszystko co istnieje jest nicością” - to cytat z fragmentu tekstu napisanego kilkanaście lat temu, przez 9-letniego wówczas syna artystki – Antoniego. Pochodzący z archiwum Elżbiety Jabłońskiej rękopis stał się pierwowzorem do stworzenia neonu, który zawisł najpierw na ścianie gdańskiego CSW ŁAŹNIA w ramach wystawy Znikając/Rekonstrukcja, a później, już w nieco zmienionej formie na elewacji Pałacu Nowego w Ostromecku na Festiwalu Oko, nigdy nie śpi. Cud.
Subtelna i w swojej genezie przypadkowa interwencja artystki w słowo “nicość”, która przekształciła (cudownie przemieniła) go w wyraz “miłość”, przenosi nas w jeszcze głębsze, ontologiczne poszukiwania znaczeń i sensów.
„A wszystko co istnieje jest miłością” *** zrodziło się z „nicości”... stając się deklaracją, zapowiedzią lepszego świata, samospełniającą się przepowiednią, neonem – witaczem, który rozświetla „mroki przeszłości” i zaprasza wszystkich do środka Galerii EL, dając nadzieję na „lepszy czas”... na „Nowe Życie”.
*** Wersja prezentowana na wystawie dedykowana jest Marii Morzuch.
Elżbieta Jabłońska – artystka wizualna, podejmująca ironiczną grę z przypisywanymi jednostce rolami społecznymi, mechanizmami funkcjonowania instytucji sztuki, poddająca refleksji zaangażowanie społeczne w obszarze sztuki. W jej dorobku znajdują się działania długofalowe oparte na współpracy z instytucjami kultury i publicznością, projekty aktywizujące różne środowiska oraz realizacje kuratorskie. Jej twórczość wpisywana jest często w obręb sztuki feministycznej czy postfeministycznej. Tworzy głównie instalacje, fotografie, performance oraz działania czasowo-przestrzenne. Traktuje dzieło sztuki jako obiekt relacyjny, którego sens i znaczenie może podlegać zmianom i negocjacji. Aktualnie koncentruje się na gestach artystycznych, które zachęcają do działania, do budowania chwilowej wspólnoty, tworzenia pola wzajemnej komunikacji i porozumienia rezygnując tym samym z produkcji materii, a czasem również z własnego autorstwa.