Swoim głosem rozdziera powietrze, sprawia, że łzy płyną, krew pulsuje w trzewiach, a słuchacze mają ciarki na plecach. Kiedyś umierał zupełnie i to nie raz, nie dwa nawet.Teraz przyznaje, że choć od dłuższego czasu już nie cierpi, śpiewa o cierpieniu innych. Marek Dyjak dał wczoraj (10 września) koncert w Mjazzdze. Pożegnalny, bo pozwala odejść starym piosenkom. Zobacz fotorelację.
Dyjak swoimi życiorysem mógłby obdarować kilka osób, ale raczej żadna z nich nie chciałaby przyjąć tego, co przeżył. Przez lata zmagał się z alkoholizmem, sięgnął dna i umierał naprawdę. Śpiewanie stało się sposobem na opowiedzenie tego, co mu w duszy się szamocze.
Artysta występował już w Elblągu (w Bibliotece Elbląskiej, w Galerii EL, otwierał też Festiwal Jazzbląg w 2014 r.). Przyznaje, ze najlepiej czuje się w małych klubach więc Mjazzga bardzo dobrze wpisała się w ten scenariusz. „Jednym szeptem, jednym gestem” potrafi wywołać u słuchaczy łzy, ciarki na plecach, sprawić, że refleksyjnie spojrzą na własne życie. W słowach i zachrypniętym głosie są krew, żółć i łzy.
Marek Dyjak wczoraj żegnał się ze swoimi starymi piosenkami, bo zapowiedział wejście do studia i nagranie nowej płyty. Popłynęła więc ballada szpitalna, czyli „Dziwna okolica”, „Piosenka w samą porę”, „Jednym szeptem” i oczywiście „Złota ryba”: - Na wskroś moja ukochana – przyznał artysta. - Śpiewam ją dla siebie, ale też i dla wszystkich, bo być może każdy dla Boga jest złotą rybą.
Popłynęły też utwory doskonale znane z doskonałych wykonań innych artystów: „Na zakręcie” (brawurowa Krystyna Janda) czy „A my nie chcemy uciekać stąd” (piosenka znana z wykonania Przemysława Gintrowskiego, ale chyba jeszcze bardziej z interpretacji Jacka Wójcickiego w filmie „Ostatni dzwonek”).
- Ciężko pożegnać się z piosenkami, które kosztują mnie dużo – mówił Dyjak, ale zapowiedział nowy repertuar. Do studia wejdzie już za kilka dni m.in. z muzykami, którzy towarzyszyli mu wczoraj w Mjazzdze: trębaczem Jerzym Małkiem (dyrektorem festiwalu Jazzbląg) i pianistą Markiem Tarnowskim, który chwyta również za akordeon.
Po koncercie Marek Dyjak chętnie rozmawiał z fanami (choć to określenie do wyznawców ćmy barowej jakoś średnio pasuje), podpisywał płyty i pozował do zdjęć. Z ciepłym uśmiechem, wdzięczny za dobre słowa odjechał, ale chce wrócić z nowym repertuarem. W sobotni wieczór „Ostatnia niedziela” nie zapowiedziała ostatecznego rozstania.
Artysta występował już w Elblągu (w Bibliotece Elbląskiej, w Galerii EL, otwierał też Festiwal Jazzbląg w 2014 r.). Przyznaje, ze najlepiej czuje się w małych klubach więc Mjazzga bardzo dobrze wpisała się w ten scenariusz. „Jednym szeptem, jednym gestem” potrafi wywołać u słuchaczy łzy, ciarki na plecach, sprawić, że refleksyjnie spojrzą na własne życie. W słowach i zachrypniętym głosie są krew, żółć i łzy.
Marek Dyjak wczoraj żegnał się ze swoimi starymi piosenkami, bo zapowiedział wejście do studia i nagranie nowej płyty. Popłynęła więc ballada szpitalna, czyli „Dziwna okolica”, „Piosenka w samą porę”, „Jednym szeptem” i oczywiście „Złota ryba”: - Na wskroś moja ukochana – przyznał artysta. - Śpiewam ją dla siebie, ale też i dla wszystkich, bo być może każdy dla Boga jest złotą rybą.
Popłynęły też utwory doskonale znane z doskonałych wykonań innych artystów: „Na zakręcie” (brawurowa Krystyna Janda) czy „A my nie chcemy uciekać stąd” (piosenka znana z wykonania Przemysława Gintrowskiego, ale chyba jeszcze bardziej z interpretacji Jacka Wójcickiego w filmie „Ostatni dzwonek”).
- Ciężko pożegnać się z piosenkami, które kosztują mnie dużo – mówił Dyjak, ale zapowiedział nowy repertuar. Do studia wejdzie już za kilka dni m.in. z muzykami, którzy towarzyszyli mu wczoraj w Mjazzdze: trębaczem Jerzym Małkiem (dyrektorem festiwalu Jazzbląg) i pianistą Markiem Tarnowskim, który chwyta również za akordeon.
Po koncercie Marek Dyjak chętnie rozmawiał z fanami (choć to określenie do wyznawców ćmy barowej jakoś średnio pasuje), podpisywał płyty i pozował do zdjęć. Z ciepłym uśmiechem, wdzięczny za dobre słowa odjechał, ale chce wrócić z nowym repertuarem. W sobotni wieczór „Ostatnia niedziela” nie zapowiedziała ostatecznego rozstania.
Agata Janik
