Nasi Czytelnicy przysłali nam własne propozycje najważniejszych wydarzeń 25-lecia wolności w Elblągu. Pan Krzysztof do naszej listy dodał utworzenie Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Elbląskiej, a pani Anna Szyszka wypisała najważniejsze wydarzenia związane z pomocą społeczną. Jej list prezentujemy poniżej. Przypominamy, że pełną listę wydarzeń 25-lecia wolności w Elblągu zaprezentujemy w poniedziałek, 2 czerwca. Wtedy też ruszy głosowanie na portEl.pl
W nawiązaniu do artykułu z 28 maja uważam, że ważnymi wydarzeniami ostatnich 25 lat w Elblągu, były inicjatywy i działania związane z zreformowanym systemem pomocy społecznej po roku 1989. I tak:
1. Utworzenie 14 września 1989 r. Fundacji Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym im. Matki Teresy z Kalkuty w Elblągu przy ul. Saperów, w ramach której później utworzono pierwsze w Elblągu warsztaty terapii zajęciowej w 1993 r. oraz w 1996 r. gabinet stomatologiczny dla dzieci niepełnosprawnych jedyny w województwie bez barier architektonicznych.
2. Utworzenie w kwietniu 1990 r. Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej w Elblągu koordynującego działalność 42 terenowych ośrodków pomocy społecznej, tworzenie i nadzorowanie domów pomocy społecznej o różnym profilu oraz inicjowanie nowatorskich rozwiązań w zakresie pomocy społecznej.
3. Utworzenie 1 marca 1993 r. Hospicjum św. Jerzego w Elblągu wraz z Przychodnią Opieki Paliatywnej i Walki z Bólem. Hospicjum zostało utworzone z inicjatywy proboszcza parafii św. Jerzego w Elblągu przy współudziale wielu ludzi i zakładów pracy oraz Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej, który w roku 1993 finansował jego działalność.
4. Utworzenie w 1996 r. (przez Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej) Środowiskowego Domu Samopomocy – Hostelu w Elblągu dla 36 ludzi młodych, upośledzonych umysłowo i z zaburzeniami psychicznymi wymagających wsparcia specjalistycznego. Koncepcja zakładała pobyt stały, rotacyjny i pobyt dzienny. Podejmowane przez specjalistyczną kadrę działania leczniczo-terapeutyczne pozwoliły na usamodzielnienie wielu młodych uczestników tej placówki. ŚDS przy ul. Puławskiego był pierwszą tego typu placówką w województwie i jedną z nielicznych w Polsce. Stworzył zalążki późniejszych, obecnie działających Środowiskowych Domów Samopomocy.
5. Podjęcie w 1995 r. przez Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej we współpracy z Królestwem Danii działań w celu utworzenia Ośrodka dla Osób Dotkniętych Chorobą Alzheimera w Elblągu przy ul. Wspólnej (tam gdzie znajduje się dziś akademik PWSZ). W założeniach miał być to nowoczesny ośrodek dla osób dotkniętych chorobą Alzheimera z pobytem dziennym, stacjonarnym i tzw. krótkim pobytem oraz Ośrodek Szkoleniowo-Terapeutyczny dla opiekunów i członków rodzin osób chorych. Niestety reforma administracyjna i powstanie województwa warmińsko-mazurskiego uniemożliwiła dalszą realizację tej inwestycji. Ośrodek dla osób dotkniętych Alzheimerem (stan surowy budynku) został przekazany przez ówczesne władze Elbląga, uchwałą Rady Miasta dla potrzeb PWSZ przekreślając tym samym nadzieję i oczekiwania osób dotkniętych chorobą Alzheimera i ich rodzin na nowoczesny o wysokim standardzie ośrodek wsparcia.
6. Uruchomienie w 1997 na bazie Domu Pomocy Społecznej w Elblągu przy ul. Toruńskiej pierwszego w Polsce – dziennego pobytu dla osób dotkniętych chorobą Alzheimera i rozszerzenie tej oferty o pobyt stacjonarny w 1998 r.
7. Wydanie w 2008 r. przez Elbląskie Stowarzyszenie Organizatorów Pomocy Społecznej obszernej publikacji pt. „Pomoc społeczna w województwie elbląskim w latach 1981-98 w wycinkach prasowych”. Była to pierwsza próba pokazania istotnych elementów historii pomocy społecznej w Elblągu i województwie elbląskim. Książka prezentuje również zmieniające się podejście do rozwiązywania problemów społecznych i socjalnych do roku 1990 i po tej dacie, w okresie transformacji ustrojowej.
Są to tylko niektóre wybrane przeze mnie działania na rzecz różnorodnych grup wsparcia w mieście Elblągu, że nie wspomnę o utworzeniu filii Komitetu Ochrony Praw Dziecka czy powstaniu w 1998 r. Elbląskiego Stowarzyszenia Organizatorów Pomocy Społecznej tworzącego różnorodne formy wsparcia dla osób i rodzin potrzebujących.
Piszę o tym, bo te działania były i są bardzo istotne zarówno dla mieszkańców Elbląga jak i województwa a szczególnie dla osób chorych, niezaradnych życiowo, ubogich oraz ich rodzin, jak również dla tych, którzy tą nową jakość w pomocy społecznej tworzyli.
1. Utworzenie 14 września 1989 r. Fundacji Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym im. Matki Teresy z Kalkuty w Elblągu przy ul. Saperów, w ramach której później utworzono pierwsze w Elblągu warsztaty terapii zajęciowej w 1993 r. oraz w 1996 r. gabinet stomatologiczny dla dzieci niepełnosprawnych jedyny w województwie bez barier architektonicznych.
2. Utworzenie w kwietniu 1990 r. Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej w Elblągu koordynującego działalność 42 terenowych ośrodków pomocy społecznej, tworzenie i nadzorowanie domów pomocy społecznej o różnym profilu oraz inicjowanie nowatorskich rozwiązań w zakresie pomocy społecznej.
3. Utworzenie 1 marca 1993 r. Hospicjum św. Jerzego w Elblągu wraz z Przychodnią Opieki Paliatywnej i Walki z Bólem. Hospicjum zostało utworzone z inicjatywy proboszcza parafii św. Jerzego w Elblągu przy współudziale wielu ludzi i zakładów pracy oraz Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej, który w roku 1993 finansował jego działalność.
4. Utworzenie w 1996 r. (przez Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej) Środowiskowego Domu Samopomocy – Hostelu w Elblągu dla 36 ludzi młodych, upośledzonych umysłowo i z zaburzeniami psychicznymi wymagających wsparcia specjalistycznego. Koncepcja zakładała pobyt stały, rotacyjny i pobyt dzienny. Podejmowane przez specjalistyczną kadrę działania leczniczo-terapeutyczne pozwoliły na usamodzielnienie wielu młodych uczestników tej placówki. ŚDS przy ul. Puławskiego był pierwszą tego typu placówką w województwie i jedną z nielicznych w Polsce. Stworzył zalążki późniejszych, obecnie działających Środowiskowych Domów Samopomocy.
5. Podjęcie w 1995 r. przez Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej we współpracy z Królestwem Danii działań w celu utworzenia Ośrodka dla Osób Dotkniętych Chorobą Alzheimera w Elblągu przy ul. Wspólnej (tam gdzie znajduje się dziś akademik PWSZ). W założeniach miał być to nowoczesny ośrodek dla osób dotkniętych chorobą Alzheimera z pobytem dziennym, stacjonarnym i tzw. krótkim pobytem oraz Ośrodek Szkoleniowo-Terapeutyczny dla opiekunów i członków rodzin osób chorych. Niestety reforma administracyjna i powstanie województwa warmińsko-mazurskiego uniemożliwiła dalszą realizację tej inwestycji. Ośrodek dla osób dotkniętych Alzheimerem (stan surowy budynku) został przekazany przez ówczesne władze Elbląga, uchwałą Rady Miasta dla potrzeb PWSZ przekreślając tym samym nadzieję i oczekiwania osób dotkniętych chorobą Alzheimera i ich rodzin na nowoczesny o wysokim standardzie ośrodek wsparcia.
6. Uruchomienie w 1997 na bazie Domu Pomocy Społecznej w Elblągu przy ul. Toruńskiej pierwszego w Polsce – dziennego pobytu dla osób dotkniętych chorobą Alzheimera i rozszerzenie tej oferty o pobyt stacjonarny w 1998 r.
7. Wydanie w 2008 r. przez Elbląskie Stowarzyszenie Organizatorów Pomocy Społecznej obszernej publikacji pt. „Pomoc społeczna w województwie elbląskim w latach 1981-98 w wycinkach prasowych”. Była to pierwsza próba pokazania istotnych elementów historii pomocy społecznej w Elblągu i województwie elbląskim. Książka prezentuje również zmieniające się podejście do rozwiązywania problemów społecznych i socjalnych do roku 1990 i po tej dacie, w okresie transformacji ustrojowej.
Są to tylko niektóre wybrane przeze mnie działania na rzecz różnorodnych grup wsparcia w mieście Elblągu, że nie wspomnę o utworzeniu filii Komitetu Ochrony Praw Dziecka czy powstaniu w 1998 r. Elbląskiego Stowarzyszenia Organizatorów Pomocy Społecznej tworzącego różnorodne formy wsparcia dla osób i rodzin potrzebujących.
Piszę o tym, bo te działania były i są bardzo istotne zarówno dla mieszkańców Elbląga jak i województwa a szczególnie dla osób chorych, niezaradnych życiowo, ubogich oraz ich rodzin, jak również dla tych, którzy tą nową jakość w pomocy społecznej tworzyli.
Anna Szyszka