Jesień za pasem, a więc czas na grzyby. Tych, którzy je zbierają szczególnie cieszą borowiki szalchetne, bo są ładne, aromatyczne i dobre do suszenia. Ale ten najbardziej znany przedstawiciel swego rodu ma wielu "kuzynów". Grzegorz Okołów w swoim artykule "Borowik borowikowi nierówny" dzieli je na te, które "chętnie wkładamy do koszyka" i na kolorowe "dziwadła, które budzą naszą niepewność".
Jak wyjaśnia autor artykułu zamieszczonego w "Echach leśnych" po ostatnich badaniach rodzaj borowik liczy w Polsce około 15 gatunków. Wśród nich znajduje się borowik szlachetny (boletus edulis) o brązowym kapeluszu i jasnopopielatym trzonie (rośnie w lasach iglastych i unika gleb wapiennych), a także... podgrzybek brunatny, czyli boletus badius. Jak tłumaczy Grzegorz Okołów systematycy niedawno zaliczyli go do rodzaju borowik.
Borowik żółtopory – boletus calopus – zazwyczaj rośnie pod świerkami i bukami. Rysopis? Jasny kapelusz, brązowy lub oliwkowoszary, żółty spód, cecha charakterystyczna – karminowy trzon. Niejadalny.
Borowika ceglastoporego – boletus erythropus – można spotkać i w lasach liściastych, i w iglastych. Ma kasztanowy kolor kapelusza, starsze osobniki mają ceglasty odcień. Żółty trzon po naciśnięciu staje się ciemnogranatowy. Jest jadalny, ale trzeba go dobrze ugotować.
Ciemnobrązowa powierzchnia kapelusza borowika sosnowego (boletus pinicola), którego spotkać można tam, gdzie rosną sosny i świerki, po deszczu staje się lepka. Borowik usiatkowany (boletus reticulatus) występuje w zupełnie innej kolorystyce – jego kapelusz ma kolor bladobrązowy, a trzon bladoszary lub jasnobrązowy. Oba gatunki są jadalne.
Więcej znajdziecie w artykule "Borowik borowikowi nierówny" autorstwa Grzegorza Okołowa, który został zamieszczony w Echach Leśnych, nr 3 (625), 2016.
Borowik żółtopory – boletus calopus – zazwyczaj rośnie pod świerkami i bukami. Rysopis? Jasny kapelusz, brązowy lub oliwkowoszary, żółty spód, cecha charakterystyczna – karminowy trzon. Niejadalny.
Borowika ceglastoporego – boletus erythropus – można spotkać i w lasach liściastych, i w iglastych. Ma kasztanowy kolor kapelusza, starsze osobniki mają ceglasty odcień. Żółty trzon po naciśnięciu staje się ciemnogranatowy. Jest jadalny, ale trzeba go dobrze ugotować.
Ciemnobrązowa powierzchnia kapelusza borowika sosnowego (boletus pinicola), którego spotkać można tam, gdzie rosną sosny i świerki, po deszczu staje się lepka. Borowik usiatkowany (boletus reticulatus) występuje w zupełnie innej kolorystyce – jego kapelusz ma kolor bladobrązowy, a trzon bladoszary lub jasnobrązowy. Oba gatunki są jadalne.
Więcej znajdziecie w artykule "Borowik borowikowi nierówny" autorstwa Grzegorza Okołowa, który został zamieszczony w Echach Leśnych, nr 3 (625), 2016.
oprac. mw