Dostojnym krokiem przechadza się po lasach bagiennych, torfowiskach i innych mokradłach. Przemierza m.in. dolinę Biebrzy, zamieszkuje również podwarszawski Kampinoski Park Narodowy, którego jest symbolem. Tego największego ssaka z rodziny jeleniowatych można też spotkać na terenach wokół Elbląga.
Może ważyć nawet pół tony, a jego długość ciała wynosi od dwóch do trzech metrów. Barwa sierści u łosia zależna jest od pory roku, od wiosny do jesieni jest rdzawobrązowa, zimą robi się ciemniejsza.
"Samce – byki nakładają dwa typy poroża: łopaty i badyle. Byka noszącego poroże w formie łopat nazywa się łopataczem. Jest to zdecydowanie rzadsza u nas forma. Byka noszącego poroże w formie badyli (przypominających nieco poroże jelenia) nazywa się badylarzem. W okresie grudnia i stycznia poroże jest co roku zrzucane. Stare osobniki mogą gubić poroże już w listopadzie. Nowe poroże wykształca się wiosną i wczesnym latem" – czytamy na stronie Biebrzańskiego Parku Narodowego.
Okres godowy łosia, nazywany bukowiskiem, może rozpocząć się już w sierpniu. Małe, nazywane łoszakami, rodzą się w maju, a łosza (nazywana również klępą), czyli samica, wychowuje je nawet dwa lata. W tym czasie samce łosia odsuwają się w cień i wiodą samotniczy tryb życia.
Łoś żyje dość długo, nawet i 25 lat. Najbardziej aktywny jest rano i wieczorem.
- To zwierzę jest trochę jak czołg. Szukając pożywienia potrafi pokonać wysokie ogrodzenie, staranować je, nie przejmuje się zbytnio drzewkiem, może je na przykład połamać podczas jedzenia – opowiada Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg.
Jak dodaje leśnik łoś również spałuje, czyli zdziera korę z drzew.
- W naszych lasach łoś najczęściej obgryza świerki, sosny i dęby, buków nie rusza – wyjaśnia Jan Piotrowski. - To zwierzę związane z wilgotnymi siedliskami, bardzo dobrze się czuje w takich miejscach. Jest również świetnym pływakiem. Na naszych terenach, m.in. w lasach Wysoczyzny Elbląskiej, występuje ponad 80 osobników łosi – dodaje leśnik.
Łoś jest również największą w Polsce zwierzyną łowną, ale nie wolno na niego polować. Zakazuje tego obowiązujące od 2001 r. moratorium.
"Samce – byki nakładają dwa typy poroża: łopaty i badyle. Byka noszącego poroże w formie łopat nazywa się łopataczem. Jest to zdecydowanie rzadsza u nas forma. Byka noszącego poroże w formie badyli (przypominających nieco poroże jelenia) nazywa się badylarzem. W okresie grudnia i stycznia poroże jest co roku zrzucane. Stare osobniki mogą gubić poroże już w listopadzie. Nowe poroże wykształca się wiosną i wczesnym latem" – czytamy na stronie Biebrzańskiego Parku Narodowego.
Okres godowy łosia, nazywany bukowiskiem, może rozpocząć się już w sierpniu. Małe, nazywane łoszakami, rodzą się w maju, a łosza (nazywana również klępą), czyli samica, wychowuje je nawet dwa lata. W tym czasie samce łosia odsuwają się w cień i wiodą samotniczy tryb życia.
Łoś żyje dość długo, nawet i 25 lat. Najbardziej aktywny jest rano i wieczorem.
- To zwierzę jest trochę jak czołg. Szukając pożywienia potrafi pokonać wysokie ogrodzenie, staranować je, nie przejmuje się zbytnio drzewkiem, może je na przykład połamać podczas jedzenia – opowiada Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg.
Jak dodaje leśnik łoś również spałuje, czyli zdziera korę z drzew.
- W naszych lasach łoś najczęściej obgryza świerki, sosny i dęby, buków nie rusza – wyjaśnia Jan Piotrowski. - To zwierzę związane z wilgotnymi siedliskami, bardzo dobrze się czuje w takich miejscach. Jest również świetnym pływakiem. Na naszych terenach, m.in. w lasach Wysoczyzny Elbląskiej, występuje ponad 80 osobników łosi – dodaje leśnik.
Łoś jest również największą w Polsce zwierzyną łowną, ale nie wolno na niego polować. Zakazuje tego obowiązujące od 2001 r. moratorium.
oprac. mw