Jest pokarmem nie tylko dla ryb, ale i ptaków oraz ssaków związanych z wodą. Ten mały, osiągający zaledwie kilka centymetrów wielkości małż nazywany jest przez naukowców "żywą pompą". Racicznica zmienna występuje m.in. w wodach Zalewu Wiślanego.
Do Europy przywędrowała ok. 200 lat temu, z okolic Morza Kaspijskiego oraz Czarnego. Główną drogę jej ekspansji były rzeki, pomógł również system szlaków wodnych, który był budowany w tym czasie. W Polsce obecność racicznicy zmiennej odnotowano w pierwszej połowie XIX wieku - w jeziorach suwalskich, w Kanale Augustowskim czy w Zalewie Szczecińskim.
Żyje w wodach słodkich oraz słonawych, osiąga długość do czterech centymetrów. Zanim racicznica na stałe przyczepi się do wybranego podłoża, przechodzi kilka faz rozwoju. Ciekawym stadium jest weliger, czyli planktonowa larwa (za: A. Stańczykowska, K. Lewandowski, "Dreissena polymorpha", Gatunki obce w faunie Polski, Instytut Ochrony Przyrody PAN).
"Dorosłe osobniki tego gatunku żyją w dużych skupieniach, przyczepione do twardego podłoża i siebie nawzajem za pomocą nici bisiorowych. Racicznica osiąga często duże zagęszczenia (nawet do kilkuset tysięcy osobników na mkw.) i wywiera ogromny wpływ na ekosystem" – czytamy w opracowaniu przygotowanym przez naukowców Zakładu Zoologii Bezkręgowców toruńskiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Z jednej strony kolonie racicznicy obrastają urządzenia hydrotechniczne i zapychają urządzenia wodociągowe. Z drugiej małż ten może przefiltrować ogromne ilości wody w krótkim czasie, oczyszczając ją z zawiesiny. Dzięki temu zbiornik wodny, w którym występuje, staje się mniej mętny, a światło może docierać głębiej, na jego dno, co pomaga w rozwoju roślin.
"Małże te mają także duże znaczenie w funkcjonowaniu ekosystemów wodnych dzięki kumulacji różnych związków wychwytywanych z przefiltrowanej wody i wbudowywanych w ich ciała i muszle. Są to zarówno biogeny (N [azot – red.] i P [fosfor – red.]), jak i metale ciężkie, które w ten sposób usuwane są na pewien czas z obiegu wody" – czytamy na stronie IOP PAN.
Zdjęcie użyte w artykule pochodzi z zasobów Wikimedia Commons.
Żyje w wodach słodkich oraz słonawych, osiąga długość do czterech centymetrów. Zanim racicznica na stałe przyczepi się do wybranego podłoża, przechodzi kilka faz rozwoju. Ciekawym stadium jest weliger, czyli planktonowa larwa (za: A. Stańczykowska, K. Lewandowski, "Dreissena polymorpha", Gatunki obce w faunie Polski, Instytut Ochrony Przyrody PAN).
"Dorosłe osobniki tego gatunku żyją w dużych skupieniach, przyczepione do twardego podłoża i siebie nawzajem za pomocą nici bisiorowych. Racicznica osiąga często duże zagęszczenia (nawet do kilkuset tysięcy osobników na mkw.) i wywiera ogromny wpływ na ekosystem" – czytamy w opracowaniu przygotowanym przez naukowców Zakładu Zoologii Bezkręgowców toruńskiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Z jednej strony kolonie racicznicy obrastają urządzenia hydrotechniczne i zapychają urządzenia wodociągowe. Z drugiej małż ten może przefiltrować ogromne ilości wody w krótkim czasie, oczyszczając ją z zawiesiny. Dzięki temu zbiornik wodny, w którym występuje, staje się mniej mętny, a światło może docierać głębiej, na jego dno, co pomaga w rozwoju roślin.
"Małże te mają także duże znaczenie w funkcjonowaniu ekosystemów wodnych dzięki kumulacji różnych związków wychwytywanych z przefiltrowanej wody i wbudowywanych w ich ciała i muszle. Są to zarówno biogeny (N [azot – red.] i P [fosfor – red.]), jak i metale ciężkie, które w ten sposób usuwane są na pewien czas z obiegu wody" – czytamy na stronie IOP PAN.
Zdjęcie użyte w artykule pochodzi z zasobów Wikimedia Commons.
oprac. mw