W kraju spotkamy go raczej w ogrodach, w lasach – już niekoniecznie. Mimo to kojarzy się nieodmiennie z Wielkanocą, stąd dziś w Opowieściach z lasu kilka słów o bukszpanie.
Portal ekologia.pl informuje, że bukszpan jest uznawany za najstarszą znaną roślinę ogrodową, archeolodzy znaleźli szczątki rośliny datowane na... 2,5 mln lat. W starożytnym Egipcie używano go jako dekoracji, a w Rzymie jego gałązki wykorzystywano przy pochówku.
Klasyczny bukszpan występuje naturalnie w Europie. W stanie dzikim spotkamy go na południu kontynentu, o czym informuje portal medianauka.pl. Krzew rośnie także w północno-zachodniej części Afryki.
Na stronie czytamy, że liście bukszpanu są "skórzaste, całobrzegie, eliptyczne, nierzadko z wciętym wierzchołkiem, o długości do 3 cm". Ich wierzch jest błyszczący, a spód matowy. Są też trujące. Z kolei drewno bukszpanu jest twarde i ciężkie.
Według portalu ekologia.pl. bukszpan dorasta nawet do 3 m. Późną wiosną pokrywa się drobnymi, jasnymi kwiatami. Krzew wzrasta w naturalnej i kwaśnej glebie, preferuje półcień i nasłonecznione miejsca. Potrzebuje też dużych ilości wody, jest za to w znacznej mierze odporny na mróz.
Ekologia.pl podaje, że "zainteresowanie bukszpanami rośnie szczególnie przed Wielkanocą. W Polsce i wielu innych krajach Europy zimozielone gałązki są cenną ozdobą świątecznego stołu, stroików, a także koszyków wielkanocnych. Jest to wszak jedna z niewielu roślin, na której żywotność można liczyć nawet w marcu". Portal wskazuje też, że bukszpan spotkamy zarówno w ogrodach Wersalu jak i wokół Białego Domu. Z kolei strona medianauka.pl dodaje, że to jeden z najszybciej sprowadzonych do Polski gatunków: na Wawelu rósł już w XVI w.
Łacińska nazwa rośliny, buxus semperivirens, oznacza "wiecznie zielony". Zielona barwa uspokaja, mówi się też, że to kolor nadziei. Z okazji Wielkanocy Czytelnikom "Opowieści z lasu" życzymy właśnie spokoju i nadziei – nie tylko od święta, ale zawsze.