Jak co tydzień zapraszamy na kolejną wędrówkę po historii elbląskich ulic. Dzisiaj czas na ciekawostki na temat kolejnych ulic, odchodzących od ul. Królewieckiej: Częstochowskiej i Marymonckiej. Oprowadza jak zwykle Karol Wyszyński, przewodnik elbląskiego PTTK.
Budynek, w którym mieści się dzisiaj przedszkole, był barokowym pałacykiem z początku XVIII wieku, po wojnie dostawiono do niego niezbyt pasującą architektoniczne przybudówkę. W średniowieczu w tym miejscu mieściła się osada obronna, w której jak podają źródła, przed Prusami schronił się biskup Anzelm, pierwszy biskup warmiński i jedyny biskup krzyżacki. Tam też miał dokonać żywota w 1278 r. i został pochowany w Elblągu w katedrze św. Mikołaja. Obok przedszkola rośnie zabytkowy dąb o obwodzie ok. 5,5 m.
Przy ul. Częstochowskiej mieści się jedna z największych i najdłuższej budowanych elbląskich świątyń (budowę rozpoczęto w 1983 roku według projektu elblążanki Anny Barszczyńskiej). Przez lata nic się w tym miejscu nie działo, a rolę świątyni pełniła drewniana konstrukcja zbudowana w latach 80, tuż obok na wzniesieniu. Kilka lat temu, dzięki przedsiębiorczemu proboszczowi, prace nabrały jednak tempa. Od niedawna świątynia przyciąga wiernych, dotychczasowy drewniany kościół rozebrano.
Po przeciwnej stronie ulicy znajduje się dom zakonny Zgromadzenia Księży Salwatorianów.
Boczne od Częstochowskiej
Bocznymi uliczkami od ul. Częstochowskiej są (podaję je w kolejności alfabetycznej): Bartnicza - do 1945 r. Dwór Żytno (Freiwalder Hof); Iławska - do 1945 r. (Röbern), nazwa pochodziła od dawnego majątku w 1913 r. włączonego w granice miasta; Sosnowa - do 1945 r. Reimannsfelder Hof - nazwa również pochodziła od miana dawnego majątku; Winnicka - do 1945 r. Schönwlder - nazwa pochodziła od pobliskich majątków ziemskich. Obecną nazwę nadano po 1945 r. po spolszczeniu nazwy tego terenu (Weigenten).
Marymoncką do Bażantarni
Kończąc wędrówkę po Częstochowskiej, kierujemy się w stronę ulicy Marymonckiej, która prowadzi do Bażantarni. Rejon ten znalazł się w granicach naszego miasta w 1913 roku. Do 1945 r. Marymoncka była nazywana aleją Lönsa (Lönsallee), jej patronem był niemiecki poeta.
Po lewej stronie na wzgórzu mijamy zabudowania Szpitala Wojewódzkiego, po przeciwnej – osiedle domków jednorodzinnych, powstałe na przełomie lat 80 i 90., z dojazdem również od ul. Kościuszki. Jest przez elblążan określane żartobliwie jako Osiedle Wdzięczności Pacjentów, bo mieszka tutaj wielu lekarzy. Patronami osiedlowych uliczek są Gabriel Narutowicz; Ignacy Paderewski; Władysław Sikorski i Wincenty Witos.
Wzdłuż ul. Marymonckiej przebiega linia tramwajowa, obecnie kończy się pętlą przed rzeczką Kumielą. Do lat 60. torowisko kończyło się przed muszlą koncertową. Linię poprowadzono tu już w 1897 r.
Przy restauracji Myśliwska znajduje się pochodząca jeszcze sprzed 1945 r. muszla koncertowa, a otaczające ją tarasy z ławeczkami stwarzają dobre warunki akustyczne. Odbywają się tu latem koncerty na świeżym powietrzu.
Po lewej stronie ulicy Marymonckiej, na wzniesieniu, znajduje się siedziba Nadleśnictwa Elbląg. Jest to dawny pałacyk, postawiony przez Augusta Abbega, który nabył te tereny w 1801 r. i wkrótce pobudował swoją siedzibę. W 1811 r. wzniósł w pobliżu gospodę (obecnie restauracja Myśliwska) nazywaną wówczas „Gasthaus Vogelsang”. Tereny leśne udostępniono publiczności nazwano Ptasi Śpiew, czyli Vogelsang, wytyczono trasy i przystosowano las do spacerów. W nurcie Srebrnego Potoku leży największy głaz narzutowy w parku nazywany Diabelskim Kamieniem.
Po wojnie park nazwaną Bażanciarnią, potem Bażantarnią. Nadal jest ulubionym miejscem wypoczynku elblążan.